زمینه و هدف :با توجه به نقش محوری توانمند سازی کارکنان در برنامه های سلامت و با عنایت به اهمیت جایگاه رابطین بهداشت به عنوان پل ارتباطی جامعه خود و سیستم مراقبت های بهداشتی توجه به افزایش صلاحیت های این قشر از اجتماع در راستای ارتقای سلامت جامعه از اهمیت بیشتری برخوردار است . لذا پژوهش حاضربا هدف تعیین تاثیرآموزش بر توانمندسازی و عوامل موثربرآن در رابطین بهداشتی مراکز بهداشتی غرب تهران انجام گردید.

  روش بررسی : این تحقیق ، پژوهشی نیمه تجربی از نوع قبل و بعد با گروه آزمون – کنترل بود . جامعه آماری مطالعه کلیه رابطین مراکز بهداشتی غرب تهران درسال 1388 و نمونه مورد پژوهش100نفر از رابطین مراکز بهداشتی بودند که بصورت تصادفی خوشه ای انتخاب و در دو گروه 50 نفره آزمون و کنترل قرار گرفتند . اطلاعات مورد نیاز توسط پرسشنامه ای شامل دو بخش اطلاعات دموگرافیک و سوالات توانمند سازی در دو نوبت قبل و 5/1 ماه بعد از مداخله آموزشی ( به شیوه ایفای نقش و نمایش عملی ٬ بحث و سخنرانی ) از هردو گروه جمع آوری و با نرم افزار spss16 واستفاده از آزمون های آماری Mannwithny ٬ ضریب همبستگی و کای دو مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت .

  یافته ها : نتایج حاصل از مطالعه همبستگی معنی داری را میان متغیر زمینه ای سن و اعتماد به نفس( r=0/259 ) و توانایی حل مسأله ( r=0/269 ) نشان داد( p<0/01 ). همچنین پس از مداخله افزایش معنی داری در شاخص های اعتماد به نفس ( p=0/02 ) ، عزت نفس و کنترل ( p=0/003 ) ، خود کار آمدی ( p=0/014 ) و مهارت های حل مسأله (1 p<0/000 ) گروه آزمون دیده شد.

  نتیجه گیری: بطورکلی نتایج پژوهش نشان می دهد آموزش توانمندسازی جمعیت مورد مطالعه موثربوده و با توجه به اهمیت مسأله توانمند سازی در ارتقای سلامت پیشنهاد می شود توجه بیشتری به آن مبذول گردد.