زمینه و هدف: سیستم‌ها و پروسه‌های بسیاری باعث انتقال اکتیویته به محیط می شوند. فعالیت‌های انسانی همچون غنی‌سازی سوخت و عملیات راکتور منجر به تولید و رهاسازی رادیواکتیویته به محیط می‌گردد. توزیع اندازه و اکتیویته آئروسل ها در سه ایستگاه کاری در داخل محفظه ایمنی راکتور تحقیقاتی تهران با استفاده از کاسکد ایمپکتور اندرسن مورد سنجش و ارزیابی قرار گرفته است.

روش بررسی: غلظت جرمی ذرات هوابرد در محیط محفظه با استفاده از نمونه‌بردار محیطی کاسکید ایمپکتور مدل اندرسن تعیین شد. به منظور شناسائی رادیو نوکلئیدهای موجود در ذرات معلق محفظه از فیلتر الیافی استفاده شده است. جهت تعیین عناصر شیمیایی و غلظت آنها در نمونه‌ها از دستگاه ICP-MS و از دستگاه‌های اسپکتروسکوپی گاما و سنتیلاسیون مایع بمنظور شناسائی رادیونوکلیدها و میزان پرتوزائی آنها در ذرات معلق هوای داخل محفظه استفاده شد. یافته‌ها: نتایج تحقیق نشان دادکه مقدار متوسط قطر اکتیویته آئرودینامیکی ( AMAD) به ترتیب برای سه ایستگاه کاری µm 2.6، 3، 3.1 و انحراف معیار هندسی برای مکان‌های اول، دوم و سوم به ترتیب برابرµm2.20 2.10، 1.93 بود. همچنین نتایج توزیع سایز-اکتیویته نشان داد که بیشترین سهم اکتیویته مربوط به ذرات هسته بندی و انبارشی به ویژه در گستره کمتر از µm0.4>dp قرار دارد. این اندازه ذرات در دامنه مد هسته بندی و انبارشی قرار دارد.

 نتیجه‌گیری: بیشترین اکتیویته مربوط به ذرات در ناحیه انبارشی و هسته‌بندی (ذرات ریز) است. منشأ این ذرات را می‌توان لخته شدن ذرات مد «هسته بندی » و همچنین هسته‌هایی ناشی از رشد تراکم در محدوده مورد مطالعه بیان نمود.