زمینه و هدف: نتایج بررسی­ها نشان می ­ دهد که در کشور ما به مباحث تئوری و کاربردی ارگونومی توجه جدی و قابل قبول نشده است. لذا هدف از انجام این پژوهش ارایه الگویی است که بتوان با بکارگیری ارگونومی بهره­وری را افزایش و ریسک­فاکتورهای ارگونومیکی را در سیستم­های اجتماعی- فنی کاهش داد.

  روش بررسی: در این پژوهش یک مدل تئوری برای هدایت و راهنمایی« فرآیندهای مداخلات ارگونومی» و ارزیابی آن ارایه گردید و در یک مجموعه آموزشی( EO ) به کار برده شد. جامعه آماری پژوهش کلیه کارکنان و اعضای هیئت علمی می­باشند. نمونه­گیری به صورت تصادفی ساده انجام شد. ابزار سنجش ضایعات اسکلتی- عضلانی در دو جامعه شاهد و نمونه " پرسش­نامه نگاشت بدن" می­باشد. برای تجزیه و تحلیل مقایسه­ای داده­های آماری به­دست آمده؛ از اعداد فازی و سطح محصور اعداد فازی استفاده گردید.

  یافته­ها: بررسی مقایسه­ای دستاوردهای مداخله ارگونومی؛ نسبت به سال پایه؛ نشان­دهنده توسعه فعالیت­ها، کاهش هزینه­ها و افزایش درآمد و گسترش کار با نیروی انسانی کمتر می­باشد. تجزیه و تحلیل داده­های« پرسش­نامه نگاشت بدن» با نگرش فازی نشان می­دهد که سطح محصور اعداد فازی متعلق به درجه ابعاد کیفیتی ناراحتی جامعه­ای که در آن مداخله ارگونومی انجام شده کمتر از جامعه شاهد است.

  نتیجه­گیری: نتایج حاصل از ارزیابی مداخلات ارگونومی خرد و کلان( ارگونومی جامع) در این پژوهش نشاندهنده اثرات مثبت به کارگیری این دانش در افزایش نوآوری و انگیزه کارکنان در حل مشکلات نسبت به سال پایه می­باشد. کارآیی اکثر واحدها در EO ؛ به علت کاهش ضایعات اسکلتی- عضلانی و فعالیت­های کارگروه­ها و اجرای عوامل ارگونومیکی؛ بهبود پیدا کرده است.