بررسی ارتباط میان جو ایمنی و رفتارهای ایمن در کارکنان خط تولید یکی از صنایع فلزی شهر اراک

 | تاریخ ارسال: 1385/11/17 | 
مقدمه : مفهوم جو ایمنی در چند دهه گذشته وارد مباحث ایمنی و حوادث شده است. تعریف هایی گوناگون برای فرهنگ ایمنی ارایه شده است. بنابر نظر کنفدراسیون صنعت انگلستان (HSE) عقاید و باورهایی که همه سازمان در مورد یک حادثه و بیماری دارند، همان فرهنگ ایمنی است. فرهنگ ایمنی نسبت به جو ایمنی در یک سطح بالاتر قرار دارد و مربوط به اهداف و سیاست های کلی است. در حالی که جو ایمنی در یک سطح موضعی قرار دارد و تمرکز محسوسی را برای ارزیابی بعضی جنبه های فرهنگ ایمنی فراهم می کند. اگر چه جو ایمنی به صورت کامل فرهنگ را در بر نمی گیرد. ولی یک منبع مناسب برای کسب اطلاعات در مورد فرهنگ ایمنی است (HSE). جو ایمنی به بررسی ادراکات و استنباط های کارکنان در مورد محیط کار، سطح علاقه مدیریت به ایمنی و اقدامات مربوط به ایمنی و میزان مشارکت افراد در کنترل ریسک می‎پردازد (زهر 1980 , ددوبلر و بلاند 1991 ). جو ایمنی یک مفهوم سودمند است که کاربردی قابل توجه برای پی بردن به عملکرد کارکنان و مشخص کردن روش های کنترل آسیب ها و نیز پیدا کردن راه کارهای مناسب دارد. (رانتانن ، هایتینن و ماتیلا ، هولمز و براون). مدیران برای پیدا کردن راه کارهای مناسب در آموزش ها و تعلیمات ایمنی و برنامه های اصلاح رفتارها و نیز, بررسی تاثیر این روش ها از پژوهش در زمینه جو ایمنی بهره می جویند (کوپر 7 ـ 1996). به گزارش کویل در 1995 نگرش های ناایمن پیش درآمد حوادث هستند. از سوی دیگر طبق نظر جانسون نگرش, بیشترین اثر تعیین کننده را بر رفتار دارد. او می گوید نگرش رفتار را شکل می دهد و بر آن تأثیر می گذارد به شکلی که افراد به شیوه نسبتا پایدار در موقعیت ها و شرایط خیلی متفاوت پاسخ می دهند. در نتیجه هرگونه تغییر در نگرش احتمالا اثری مهم بر رفتار ایمن دارد. در این راستا فور و ویلیامسون اظهار می کنند یکی از اجزای ضروری جهت تهیه برنامه های افزایش رفتارهای ایمن، داشتن آگاهی در مورد جو ایمنی است که خود عبارت است از نگرش ها، ادراکات و دانش غالب در مورد ایمنی کارکنان. در هر محیط کار انجام ارزیابی در مورد این اطلاعات اجازه می دهد که برنامه های ایمنی خاص همان محیط را طراحی کرد. افزون بر آن هرگاه بتوان تغییر نگرش ها, ادراکات و دانش افراد در مورد ایمنی را تشخیص داد می توان اطلاعاتی در مورد کارایی برنامه های ایمنی به دست آورد. مطالعه نگرش ها بصورت قابل توجهی از دهه 1960 به بعد پیشرفت کرد (اگلی 1992). از آن زمان گستره ای از تدابیر و روش ها مستند شده اند که اثبات می کنند نگرش ها می توانند بر رفتارها تأثیر داشته باشند. یکسری موقعیت ها نیز ایجاد شده است که در آن نگرشها، پیش بینی کنننده های ضروری رفتار هستند, به ویژه در زمینه همبستگی آنها با رفتارهای ایمن (کنتر و دونالد 1993 مک کنا و گلندن 1995). مطالعاتی در زمینه تعیین ساختار جو ایمنی صورت گرفته است. در این راستا زهر در سال 1980 هفت گروه از عوامل متفاوت را ارائه داد، که به توصیف رویدادهای سازمانی، اعمال، روش ها و آنچه که کارخانه های پرحادثه را از کارخانجات با حادثه کم جدا می کند می پردازد. براون و هولمز در 1986 از پرسشنامه 40 سوالی زهر استفاده کردند و به یک مدل 3 عاملی دست پیدا کردند. ددوبلر و بلاند برای آزمایش مدل 3 عاملی برون و هولمز از 9 متغیر استفاده کردند، که تقریبا شبیه پرسشنامه زهر بود. یک مدل 2 عاملی تهیه شد. هلیا، توماس و الیور در سال 1992 از 9 عامل تقریبا مشابه استفاده کردند و ادراکات مربوط به جو را درمیان افراد حادثه دیده و حادثه ندیده بررسی کردند. نتایح مشابه با مطالعه ددوبلر و بلاند بودند. به منظور آزمایش ثبات مدل 2 عاملی، برون و هولمز در 1956 و ددوبلر و بلاند در 1991 دو روش lisrel (روش احتمال حداکثر انتخاب شده بوسیله برون و هولمز و روش مربعات حداقل وزنی شده) را روی کارگردان ساختمانی انجام دادند. نتایج آشکار کردند مدل 2 عاملی تناسب همگانی بیشتری ایجاد می کند. در این تحقیق ارتباط میان رفتارهای ایمنی و جو ایمنی و نیز ارتباط این دو مورد با تعدادی از عومل فردی در یک صنعت فلزی بررسی شده است. قابل ذکر است که برای اولین بار است که در خصوص این مسئله در ایران تحقیق می شود. هدف اصلی از این بررسی تعیین ارتباط میان جو ایمنی و رفتارهای ایمن کارکنان خط تولید یکی از صنایع فلزی شهر اراک می باشد و اهداف ویژه شامل موارد زیر است : 1. تعیین ساختار جو ایمنی در میان کارکنان خط تولید 2. تعیین نسبت رفتارهای ایمن به کل رفتارها 3. تعیین ارتباط میان جو ایمنی و رفتارهای ایمن در کارکنان خط تولید 4. تعیین ارتباط میان جو ایمنی و بعضی از عوامل فردی 5. تعیین ارتباط میان رفتارهای ایمن و بعضی از عوامل فردی روش کار : در این مطالعه کارکنان خط تولید بررسی شدند. تعداد کارکنان مشمول این شرایط 712 نفر بود که 178 نفر از آنها برای تکمیل پرسشنامه, حاضر به همکاری شدند. برای بررسی جو ایمنی از پرسشنامه طراحی شده توسط کمیته HSE استفاده شد. این پرسشنامه ابعادی مختلف را در بر می گیرد. که عبارتند از: تعهد مدیریت به ایمنی، طبیعت و کارایی ارتباطات ایمنی در سازمان، اولویت داده شده به ایمنی، ضرورت و کارایی قوانین و روش ها، محیط حمایت کننده، مشارکت، اولویت های افراد و نیاز به ایمنی، ادراکات کارکنان در مورد ریسک و محیط فیزیکی کار. در بررسی حاضر هر یک از سوال های این پرسشنامه یک متغیر منفرد در نظر گرفته شد. برای درجه بندی پاسخ ها از مقیاس 5 قسمتی طیف لیکرت استفاده شد. آن دسته از جملات پرسشنامه که بیانگر شرایط نامناسب هستند بصورت معکوس امتیازدهی شدند. به این صورت که امتیاز آنها از 6 کم شد. مشخصات فردی شامل سن، سابقه کار و میزان تحصیلات از طریق همین پرسشنامه جمع‎آوری شد. برای اطمینان و آرامش خاطر افراد وجلوگیری از درج پاسخ های غیر واقعی، پرسشنامه ها فاقد نام ویا هرگونه نشانی بودند که بتوان از طریق آن افراد را شناسایی کرد برای توزیع پرسشنامه ها پژوهشگر به طور مستقیم با کارکنان ارتباط برقرار کرده و بعد از ارایه توضیحات در مورد اهداف طرح و روش تکمیل پرسشنامه، آن را در اختیار کارگران گذاشته و پس از 4 الی 5 روز شخصا جهت جمع آوری پرسشنامه ها به کارگران مراجعه کرد. برای بررسی رفتارها از روش مشاهده مستقیم استفاده شد و برای ثبت رفتارهای ایمن و ناایمن چک لیست رفتاری به کار رفت. برای هر شغل خاص یک چک لیست جداگانه تهیه شد (جوشکاری، برشکاری و …) . ابتدا چک لیست ها با توجه به دستورالعمل های ایمنی مربوط به هر شغل تهیه شد. سپس با مصاحبه با کارگران گروه های مختلف چک لیست مناسب برای هر شغل در صنعت مورد نظر به دست آمد. محقق بدون آگاهی دادن به افراد و جلب توجه آنها رفتار هر یک از افراد مورد بررسی قرار داد.رفتار هر فرد در زمان های متفاوت در طی یک روز مشاهده شد. زمان هر مشاهده 10 دقیقه بود. بعد از پایان هر 5 بار مشاهده نسبت تعداد رفتارهای ایمن به کل رفتارها را برای هر فرد به دست آورده و عدد حاصل را در 10 ضرب نموده که نتیجه آن عددی بین صفر تا ده بود. داده های به دست آمده از پرسشنامه به وسیله روش آنالیز فاکتور بررسی شدند. برای اطمینان از مناسب بودن داده ها برای روش آنالیز فاکتور داده های به دست آمده با آزمون کایزر ـ‌ میر ـ الکین بررسی شدند. روش اجزاء اصلی و چرخش وریماس در آ نالیز استفاده شد. ایجن ولیو و نسبت های واریانس کل برای عامل ها محاسبه شد. عامل هایی که ایجن ولیو آنها بیشتر از یک بود, پذیرفته شدند. برای بررسی ارتباط میان عامل های جو ایمنی، رفتارهای ایمن، سن و سابقه کار از ضریب همبستگی پیرسون وبرای بررسی ارتباط میان جو ایمنی و رفتارهای ایمن با میزان تحصیلات از ضریب همبستگی اسپرمن استفاده شد. نتایج: بررسی قابلیت اعتماد پرسشنامه و انجام آنالیز فاکتور: برای بررسی قابلیت اعتماد پرسشنامه، سازگاری داخلی آن بررسی شد. ضریب همبستگی بین متغیرها بطور متوسط 225/0 بود. متغیرهایی که دارای همبستگی آشکار با کل مقیاس نبودند, حذف شدند (1% = P ). این عملیات منجر به حذف متغیرهای 34،32،30،26،18،13،12،11،2 و 41 شد. سازگاری داخلی مقیاس به ارزش a کرومباخ 91/0 رسید و مقیاس شامل 33 متغیر شد. انحراف معیار برای اکثریت متغیرهای تشکیل دهنده پرسشنامه حداقل یک درجه از مقیاس 5 درجه‎ای لیکرت بود. گستره میانگین متغیرها از 11/2 تا 5/4 می باشد. آنالیز فاکتور منجر به حذف متغیرهای 36،35،31،29،25،24،23،22،17،15،7،6،4،3،37 و 39 شد. این متغییرها به دلیل همبستگی پایین با سایر متغیرها حذف شدند. افزون برآن بارگذاری عامل برای متغیر 25، کم بود (کمتر از 5/0). آنالیز فاکتور اجزاء اصلی با استفاده از چرخش واریماس صورت گرفت. آنالیز 4 عامل را با ایجن ولیو بیشتر از 1 ارایه داد (Bartlett = 1063.51, p = 0.000 ,KMO= 0.892). که 30/60 درصد از کل واریانس را توصیف می کرد. جدول 1 بیانگر این است که هر یک از این عوامل چند درصد از کل واریانس را توصیف می کنند. قابل ذکر است که در یک آنالیز فاکتور مناسب این درصد ها به هم نزدیک هستند. که عوامل به دست آمده در این تحقیق واجد این ویژگی می باشند. نمودار 1 بیانگر این است که آنالیز فاکتور هفده عامل را معرفی کرده است و فقط عوامل یک تا چهار دارای شاخص ایجن ولیو حداقل برابر با یک یا بیشتر می باشند. عامل یک شامل متغیرهای 28،14،10 و 33 بود. عامل 2شامل متغیرهای 20،19،16 و 27 بود. عامل 3 شامل متغیرهای 9،5،1 بود. عامل 4 شامل متغیرهای 42،40،38،8 و 43 بود. جدول 2 میزان بارگذاری هر یک از متغیرها را در عامل در برگیرنده همان متغییر نمایش می دهد. یکی دیگر از خصوصیات آنالیز فاکتور مناسب این است که عامل ها در هیچ متغییری با همدیگر مشترک نباشند. جواب به دست آمده در این تحقیق واجد این ویژگی نیز می باشد. نمودار 2 بیانگر چگونگی قرار گرفتن متغیرها در فضای چرخانده شده می باشد. برای محاسبه امتیاز عامل ها برای هر فرد، امتیاز هر متغییری در ضریب آن متغیر در عامل مربوطه ضرب شد و سپس امتیاز نهایی عامل از طریق متوسط گیری از متغیرهای سبک، سنگین شده مربوط به همان عامل برای هر فرد محاسبه شد از آن پس امتیازهای نهایی علل، در آنالیز استفاده شد. ارتباط میان جو ایمنی و رفتارهای ایمن: برای بررسی میزان همبستگی میان جو ایمنی و رفتارهای ایمن از ضریب همبستگی پیرسن استفاده شد. هر 4 عامل تشکیل دهنده جو ایمنی، همبستگی آشکار با رفتارهای ایمن داشتند (جدول 4). r1= 0.526 p=0.000 r2=0.477 p= 0.000 r3= 0.559 p=0.000 r4=0.516 p= 0.000 ارتباط میان جو ایمنی و عوامل فردی ـ سن و سابقه کار برای بررسی میزان همبستگی میان جو ایمنی و عوامل سن و سابقه کار از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. از میان عوامل تشکیل دهنده جو ایمنی عامل 3 در سطح معنی دار (p=0.05) همبستگی آشکار با سن کارکنان داشت (0.024 =p 0.231,=r) . هیچ کدام از عامل ها همبستگی آشکار با سابقه کار، کارکنان نداشت) (جدول 4). ارتباط میان جو ایمنی و میزان تحصیلات برای تعیین همبستگی میان جو ایمنی و میزان تحصیلات از ضریب همبستگی اسپرمن استفاده شد. هیچ یک از عامل ها همبستگی آشکار با میزان تحصیلات نداشتند. (جدول 5). ارتباط میان رفتارهای ایمن با سن و سابقه کار برای بررسی میزان همبستگی میان رفتارهای ایمن کارکنان خط تولید با سن و سابقه کار آنها از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. به ترتیب همبستگی آشکار میان رفتارهای ایمن با سن کارکنان و همچنین سابقه کار مشاهده شد.( (r2= 0.290, p= 0.005, r1=0.468 P=0.000) (جدول 4). ارتباط میان رفتارهای ایمن و میزان تحصیلات برای تعیین همبستگی احتمالی میان رفتارهای ایمن کارکنان و میزان تحصیلات آنها از ضریب همبستگی اسپرمن استفاده شد و همبستگی آشکار مشاهده نشد.(جدول 5) بحث و نتیجه گیری : تعداد زیادی از متغیرهای مورد استفاده در پرسشنامه به دلیل عدم همبستگی آشکار با کل مقیاس حذف شدند (P= 0.01) . تعدادی از پرسش های حذف شده نشان دهنده آگاهی های افراد در مورد اهمیت ایمنی بود. این موضوع نشان می دهد که آگاهی نسبت به اهمیت ایمنی تاثیری بر ساختار جو ایمنی ندارد. با توجه به عامل های تعیین شده در آنالیز فاکتور، می توان چنین استنباط کرد که ساختار جو ایمنی در این شرکت در بر دارنده عوامل زیر است: عامل 1 ـ نگرش فرد نسبت به وضعیت ایمنی در محیط کار و چگونگی مبادله اطلاعات در زمینه ایمنی (شامل متغیرهای 14،10،28 و 33). عامل 2 ـ نگرش فرد نسبت به برخورد مدیریت با ایمنی ) شامل متغیرهای 16، 20،19 و 27). عامل 3 ـ نگرش فرد نسبت به روشن بودن سیاست مدیریت در قبال ایمنی (شامل متغیرهای 1، 5 و 9). عامل 4 ـ نگرش فرد نسبت به اولویت داشتن ایمنی برای مدیریت (شامل متغییرهای 8 ، 38، 40، 42 و 43). همه این موارد دقیقاً مرتبط با مدیریت هستند و این بیانگر اهمیت سیاست گذاری مدیریت برای ایمنی، توجه مدیریت به ایمنی محیط کار، ارتباطات مدیریت با کارکنان در زمینه ایمنی، برخورد مدیریت با مسایل ایمنی، پرداختن مدیریت به ایمنی محیط کار و ارتباطات مدیریت با پرسنل در زمین ایمنی در این کارخانه می باشد. از سوی دیگر همبستگی مثبت بین این عوامل و رفتارهای ایمن در این تحقیق مشاهده شد. در نتیجه می توان گفت سیاست گذاری مدیریت برای ایمنی، تعهد مدیریت به ایمنی، ارتباط بین مدیریت و پرسنل و سایر مسایل ذکر شده جزو عوامل مؤثر بر رفتار افراد در سازمان می باشد. اگر می خواهیم در سازمانی جو ایمنی مثبت شود و افراد به شکل ایمن رفتار کنند, لازم است که سیاست گذری مدیریت درقبال ایمنی، تعهد مدیریت به ایمنی و غیره، همگی به شکلی باشد که در کارگر یک نگرش مثبت ایجاد کند. بدین شکل که فرد به این باور برسد که مدیریت واقعاً نسبت به ایمنی تعهد دارد، ایمنی برای او یک اولویت است. علاوه بر این با ایجاد ارتباط مثبت با کارگران، مبادله اطلاعات با آنها, دخالت دادن آنها در تصمیم گیری ها و خواستن ارایه راه حل از آنها موجب ایجاد حس مالکیت در آنها شد. همه اینها به نوبه خود می توانند منجر به ایمن شدن رفتارها، مثبت شدن جو ایمنی و فرهنگ ایمنی بشوند. البته نمی توان گفت که اینها تنها عوامل تاثیر گذار بر رفتار و نگرش فرد هستند. فرهنگ خانواده، جامعه و سازمان قبلی که فرد احتمالا در آن شاغل بوده می توانند تاثیرگذار باشند. همچنین ویژگی های روحی و اخلاقی هر فرد نیز می تواند عامل تفاوت در نگرش و باور افراد باشد. در حالی که در یک سازمان و در یک محیط مدیریت سازمان نمی تواند این عوامل را تحت کنترل خود قرار دهد. همچنین نتایج حاکی از وجود همبستگی مثبت میان جو ایمنی و رفتارهای ایمن بود. این نتیجه با نظرات و مطالعات محققانی مانند اگلی 1992، گلندن و مک کنا 1995، کنتر و دونالد 1996 مطابقت دارد. وجود همبستگی آشکار میان رفتارهای ایمن و جو ایمنی می تواند شاهدی باشد براین مساله که برای تغییر رفتارها از ناایمن به ایمن می بایست جو ایمنی را مثبت کرد. این نتیجه نشان می دهد، تنها تجهیزات، قوانین نوشته شده و آموزش نمی تواند موجب اصلاح رفتار شود. بلکه کارگران باید قبلا به این نتیجه برسند که مدیر، رعایت ایمنی را یک ارزش والا می داند. براساس نتایج به دست آمده از مطالعات گذشته که بیان می کنند همبستگی آشکار میان جو ایمنی و سطح ایمنی در صنایع وجود دارد (زهر 1980، رزا ایسلا دیاز و دلورس دیاز کابررا 1997), همچنین از آن جایی که تمام عوامل تشکیل دهنده جو ایمنی در این تحقیق و تحقیقات دیگر به نوعی بیانگر اهمیت تعهد مدیریت به ایمنی، پرداختن مدیریت به ایمنی، ارتباطات بین مدیریت و افراد و غیره می باشد, می توان گفت برای تغییر جو ایمنی اقدامات تازه ای می بایست از طرف مدیریت صورت گیرد. این موضوع نشان می دهد برای ایجاد رفتارهای ایمن، دست کم دو عامل اهمیت دارد. نخست تعهد مدیریت به ایمنی و دیگر ابراز این تعهد در گفته ها و اعمال مدیر، به گونه ای که برای کارگر قابل درک و اثرگذار باشد. هیچ یک از عامل های تشکیل دهنده جو ایمنی همبستگی آشکار با عامل های فردی که در این مطالعه تحت بررسی قرار گرفتند, نداشتند. بجز عامل 3 که همبستگی آشکار در سطح معنی دار (p= 0.05) با متغیر سن داشت. از آنجایی که از میان عامل های تشکیل دهنده جو ایمنی تنها این عامل با متغیر سن همبستگی داشت و این همبستگی در سطح معنی دار0.05) (p= مشاهده شده است که در حد مرزی قرار دارد, می شود گفت که ارتباط آشکار بین جو ایمنی و سن وجود ندارد. این نتایج با نتایج مطالعه انجام یافته توسط روزا ایسالادیاز و دلورس دیازکا بررا 7 ـ 1999 کاملا مطابقت دارد. در کل با نتایج به دست آمده می توان گفت ارتباطی بین سن، سابقه کار و تحصیلات با جو ایمنی وجود ندارد. این نتیجه موید این مسئله است که این عامل های فردی احتمالا تاثیری بر جو ایمنی ندارند و عوامل دیگری طبعا باعث تفاوت نگرش افراد به ایمنی می شود. وجود همبستگی مثبت آشکار بین رفتارهای ایمن و عامل های فردی شامل سن و سابقه کار نیز می تواند بر این مسأله دلالت داشته باشد که با افزایش میزان سن و سابقه کار، افراد با احتیاط بیشتری کار می کنند و میزان ریسک پذیری آنها پایین می آید. هر چند که ممکن است چنین نتیجه‎ای با تجارب اجتماعی ما سازگار باشد ولی هیچ یک از تحقیقات انجام شده در مورد جو ایمنی و فرهنگ ایمنی که توسط محقق مطالعه شد, در این زمینه بررسی خاص انجام نداده بودند. هیچ گونه همبستگی آشکار میان رفتارهای ایمنی و میزان تحصیلات مشاهده نشد. این مسأله ممکن است شاهدی بر این قضیه باشد که صرفا آموزش های تحصیلی تضمین کننده عملکرد درست افراد و تطابق رفتارهای آنها با قوانین و اصول ظاهری نیست. همچنان که شواهد موجود نیز دلالت براین قضیه دارند و ما می دانیم رفتارهای ناایمن یکی از عوامل اصلی بروز حوادث هستند (هاپکیتر 1995 ، رتا 1995 ، روز و پترسون و هنریش ) . پس می توان گفت ارتقا فرهنگ ایمنی از راه آموزش های تحصیلی نیازمند برنامه ریزی های ویژه است. یعنی، برنامه های آموزشی مخصوص ایمنی باید در برنامه های آموزشی متداول کنونی جای گیرد تا سطح ریسک پذیری افراد کاهش یابد. با توجه به همبستگی مشاهده شده بین نگرش کارکنان خط تولید به ایمنی و رفتارهای ایمن در این مطالعه و مطالعات قبلی، انجام اندازه گیری ها و بررسی بیشتر جهت تأیید این ارتباط ضروری است منابع : 1. Cooper M.D. (2000). Towords A Model of Safety Culture, safety Sciences Vol. 36, P. 111-136. 2. Cooper M.D. (1996-7). Measuring and improving safety culture , the ESH Handbook for the public sector. 3. Encyclopdia of occupational Health and Safety , Ilo (1998). 4. Jyuji Misumi, Bernhard Wil Pert, and Rainer Miller. (1999). Nuclear saftey : a Human factor perspective. 5. Basen-Enggits Karen, Sachank Hudmon Karen, Trip Marri and Chambertan Robert.(1998). Work Site Health and safety Climate : Scale Development and Effect of a Health Promotion Intervention, prevention medicine . 27, 111-119. 6. Merritta, and Helmrich R.L. (1995). Creating and sustaining a safety Culture, P.B.12. 7. Isla Diaz Rosa and Dias Cabrera Dolores.(1997). Safety Climate and Attitude as evaluation measures of organizational safety. Acid. Anal. And prev. vel. 29. No. 5, pp. 673-650. 8. I. Helmrich Robert. Ashleighc, Meritt, and Sherman Paulg. (1996). Human factors and National Culture , Icao journal, 51(8), 14-16. 9. Regenassa (1995). A situational approach to the measurement of safety culture, IaEs technical committee meeting in Ibingen, Switzerland, July 10-14. منابع اینترنتی : 1. “Behavioural Safety a Proren Weapon in the war on workplace Accident. www. Behavioural safety.com. 2. Cooper M.D, “Do You Have One? Risk Based Safety Culture,”. www.Bsafe-co ak/articales/risk.HTM. 3. Culture change consattants: “The Saftey Culture Change process,”. www.Quality.Com/approach/culture.Html. 4. Feyer A.M. Williamson (1994). “Development of Method for Assessing SafetyClimate”. www.work-safe.Gov.au/work/research/up dates/94025.Html. 5. Keith Jonson. (2000). Unsafe Attitudes and acts a Psychological Explanation. 6. Mc Sween T.E. and Maatt Bews G.A.: “Saftey Culture A Behavioural Perspective”. www.Quality saftey tryrgc com/approach/culture.Html. 7. Robyn RM Gershon, MHS, (2000). “Hospital Safety Climate and its relationship with safe work practices and work place Exposure Incident”. www.apha. Confex-com/apha/128 am/tech program/paper-15494.Html. 8. Safety Climate Measurement User Guilde and Toolkit. www.Iboro, ac. Uk departments/es/JTP/document.PDF. 9. Veiga J.P.L. “How to Contribute to a safety Culture in the Shipping Industry”. www.Fresti.pt/library/Tmlac-of html.

دفعات مشاهده: 1732 بار   |   دفعات چاپ: 0 بار   |   دفعات ارسال به دیگران: 0 بار   |   0 نظر


کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله سلامت کار ایران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Iran Occupational Health

Designed & Developed by : Yektaweb