TY - JOUR T1 - Investigating the Relationship between Personality Dimensions and Driving Styles among Taxi Drivers in Tehran TT - بررسی رابطه ابعاد شخصیتی با سبک‌های رانندگی میان رانندگان تاکسی شهر تهران JF - IOH JO - IOH VL - 17 IS - 1 UR - http://ioh.iums.ac.ir/article-1-2840-fa.html Y1 - 2020 SP - 382 EP - 398 KW - Taxi driver of Tehran KW - Regression analysis KW - NEO questionnaire KW - Multidimensional driving style questionnaire N2 - زمینه و هدف: مرگ ­و میر ناشی از سوانح رانندگی به یک مشکل جدی مدیریت عمومی و اجتماعی تبدیل شده است. اگرچه به نظر می­رسد که محدودیت­های محیط شهری باعث می­شود که سوانح کمتری در محیط­های شهری رخ دهد، اما باز هم سهم این سوانح در شهرها قابل توجه است. در پدید آمدن سوانح رانندگی چهار عامل جاده، وسیله نقلیه، محیط و عامل انسانی موثر هستند که نقش عامل انسانی بسیار برجسته­تر می­باشد. در این میان بررسی رفتار رانندگان تاکسی درون شهری که بخش قابل توجهی از کاربران جاده­های شهری را تشکیل می­دهند، حائز اهمیت می­باشد. نتایج پژوهش­ها نشان می­دهد که شخصیت افراد یکی از موثرترین فاکتورهای تاثیرگذار بر رفتار رانندگی آنان است، لذا هدف این پژوهش بررسی رابطه سبک رانندگی رانندگان تاکسی شهر تهران با شخصیت آنان می­باشد. روش بررسی: جامعه مورد بررسی در این تحقیق، کلیه رانندگان تاکسی فعال در پایانه­های تاکسی­رانی سطح شهر تهران بود که در مجموع 89 راننده تاکسی به صورت تصادفی انتخاب شدند و در تکمیل پرسشنامه­ها همکاری نمودند. به منظور بررسی سبک رانندگی افراد از پرسشنامه چندبعدی سبک رانندگی استفاده شد که این شامل 44 سوال است و سبک رانندگی افراد را در چهار سبک بی­احتیاط، مضطرب، عصبی و بااحتیاط قرار می­دهد. جهت بررسی ابعاد شخصیتی افرا نیز از پرسشنامه نئو فرم کوتاه استفاده شد که این پرسشنامه شامل 60 سوال است و شخصیت افراد را از نظر برون­­گرایی، وظیفه­شناسی، روان­رنجوری، باز بودن و توافق­پذیری بررسی می­کند. به منظور تحلیل نتایج از روش­های تحلیل همبستگی و رگرسیون گام­به­گام استفاده شد. یافته­ ها: نتایج تحلیل همبستگی نشان داد که سبک رانندگی بی­پروا با وظیفه­شناسی و توافق­پذیری همبستگی منفی دارد. سبک رانندگی مضطرب با وظیفه­شناسی، توافق­پذیری و برون­گرایی همبستگی منفی و با روان­رنجوری همبستگی مثبت دارد. سبک رانندگی عصبی نیز همانند سبک رانندگی مضطرب می­باشد. اما نتایج سبک رانندگی بااحتیاط تاحدودی برعکس سبک­های رانندگی مضطرب و عصبی می­باشد؛ به عبارتی این سبک با وظیفه­شناسی، توافق­پذیری و برون­گرایی همبستگی مثبت دارد. به عبارتی ابعاد شخصیتی وظیفه­شناسی و توافق­پذیری با سبک­های رانندگی ناایمن (بی­پروا، مضطرب و عصبی) رابطه معکوس و با سبک رانندگی بااحتیاط رابطه مستقیم دارند. نتایج معادلات رگرسیونی نیز نشان داد که بعد شخصیتی وظیفه­شناسی مهم­ترین و تاثیرگذارترین فاکتور در تعیین سبک رانندگی رانندگان تاکسی می­باشد. نتیجه­ گیری: با استفاده از نتایج این پژوهش، سیاست­گذاران حمل­ونقل درون شهری شهر تهران می­توانند تصمیمات مناسب­تری را جهت بهبود رفتار رانندگان تاکسی اتخاذ کنند. غالب بودن ابعاد وظیفه­شناسی و توافق­پذیری پایین در میان رانندگان تاکسی به عنوان افرادی که زمان زیادی را به طور روزانه مشغول جابجایی مسافران شهری هستند، بسیار جای نگرانی دارد و لازم است به این مقوله توجه جدی شود. در این زمینه پیشنهاد می­شود، تشکل جهت بررسی دقیق­تر علت این مسئله و برگزاری دوره­های مناسب و یا در نظر گرفتن برنامه­های تشویقی، تشکیل شود. پیشنهاد دیگر اینست که رانندگان تاکسی به طور دوره­ای (مثلا سالانه) از نظر شخصیتی مورد پایش قرار گیرند. از آنجاییکه با استفاده از روابط رگرسیونی بدست آمده و تنها با 36 سوال می­توان سبک رانندگی رانندگان تاکسی شهر تهران را پیش­بینی نمود، می­توان بدین وسیله رانندگانی که دارای سبک­های رانندگی ناایمن هستند را ملزم به شرکت در دوره­های تشکل مذکور نمود. M3 ER -