مجله علمی پژوهشی

زمینه و هدف: در میان انواع مختلف حوادث شغلی در صنعت ساختمان، حوادث افتادن اجسام و سقوط افراد (گروه اول) 44% حوادث ساختمانی را به خود اختصاص می‏دهد. همچنین حوادث تصادف با وسایل نقلیه، برق‏گرفتگی، ریزش آوار و انفجار یا حریق (گروه دوم) در عین اینکه تنها 7% فراوانی دارند، حدود 26% از کل موارد منجر به فوت و از کار‏افتادگی کلی را تشکیل می‏دهند. هدف از این تحقیق بررسی این دو گروه از حوادث و بحث پیرامون نتایج حاصله در جهت شناسایی خطرات بالقوه در صنعت ساختمان می‏باشد.

روش بررسی: روش‌های داده‏کاوی به منظور آنالیز تحلیل داده‏ها در زمینهپژوهش‏های حاضر مختلف بکار می‏روند. به کار گرفته شده است. لذا 21،864 داده اخذ شده از سازمان تأمین اجتماعی که مربوط به حوادث ساختمانی سراسر کشور بین سال‏های 1386 تا 1390 بودند (پس از انجام مراحل پیش‏پردازش) با دو روش درخت تصمیم و قواعد انجمنی مورد بررسی و تحلیل قرار گرفتند.

 یافته‌ها: در گروه اول حوادث، فراوانی وقوع حوادث در شیفت شب کمتر از سایر حوادث بوده و آسیب وارده به سر، پشت و ستون فقرات و اندام تحتانی بیشتر است. نتیجه نهایی تقریباً مشابه سایر حوادث می‌باشد. در گروه دوم، فراوانی حوادث بین افراد متأهل و مسن‏تر بیشتر از افراد مجرد و جوان می‌باشد. در شیفت عصر و خصوصاً شب و همین طور در روزهای تعطیل آخر هفته فراوانی بالاتری مشاهده شد. در این گروه آسیب به سر، صورت و گردن بیشتر از سایر حوادث می‏باشد.

 نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر در مجموع نتایج مطالعات پیشین را تصدیق می‌نماید و در نتیجه کاربرد روش‌های داده‏کاوی با موفقیت همراه بوده است. سیاست‏گذاران و مدیران صنعت ساختمان و همچنین مسئولین شرکت‌های بیمه با بهره‏گیری از چنین الگوهایی می‌توانند راهکارهای مناسب جهت جلوگیری از وقوع حوادث ارایه نمایند.