مجله علمی پژوهشی

  زمینه و هدف: آسیب­های ناشی از وسایل تیز و برنده یک خطر شغلی مهم برای کارکنان بهداشتی درمانی هستند. این مطالعه با هدف تعیین وسیله، موقعیت، زمان منجر به آسیب و اقدامات انجام شده پس از آسیب در کارکنان بهداشتی درمانی ایران انجام شد.

  روش بررسی: در این مطالعه­ی مرور سیستماتیک و متاآنالیز، از موتورهای جستجوی Magiran, Sid, Medlib, Iran Medex, Google Scholar, ISI web of knowledge, Scopus, Pubmed.com استفاده شد. کلیدواژه­های آسیب ناشی از سرسوزن، وسایل تیز و برنده و نیدل استیک در بازه زمانی سال ­ های 2000 تا 2013 مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت 29 مقاله مناسب به مرحله متاآنالیز وارد شدند.

  یافته­ها: در بین وسایل آسیب رسان برای کارکنان بهداشتی درمانی به ترتیب سرسوزن 58%( فاصله اطمینان 95% : 65-51%) و آنژیوکت 21%( فاصله اطمینان 95% : 25-18%) بیشترین وسایل بودند. در بین اقدامات منجر به آسیب در پوش گذاری مجدد 26%( فاصله اطمینان 95% : 32-21%) و تزریقات 24%( فاصله اطمینان 95% : 31-17%) آسیب بیشتری برای کارکنان به دنبال داشتند. ضد عفونی کردن محل آسیب 55%(فاصله اطمینان 95% : 64-45%) و شستشوی محل با آب 43%(فاصله اطمینان 95% : 66-21%) در کارکنان، بیشترین اقدامات انجام شده پس از آسیب بودند. بیشترین زمان منجر به آسیب شیفت صبح 49%( فاصله اطمینان 95% : 55-43%) بود.

  نتیجه گیری: تنها یک وسیله یا موقعیت منجر به آسیب نمی­شود، بلکه هریک به نوبه خود باعث آسیب می­شوند. برخی از این عوامل یا موقعیت­ها درصد بیشتری را به خود اختصاص داده­اند که در اولویت، به منظور اصلاح سریع­تر قرار می­گیرند.