مجله علمی پژوهشی

زمینه و هدف: مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش شاخص گرایش به خواب آلودگی درطول روز (ESS) و وقفه تنفسی هنگام خواب در ایجاد تصادفات جاده‌ای رانندگان حرفه ای شهرستان شاهرود انجام شد.

روش بررسی: در این مطالعه مقطعی تحلیلی تعداد 312 نفر از رانندگان حرفه‌ ای عضو انجمن پایانه های شهرستان شاهرود در سال 1392 مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار‌های مورد استفاده در این مطالعه پرسشنامه دموگرافیک، پرسشنامه استاندارد کیفیت خواب پیتزبورگ (PSQI) با 7 مقیاس، پرسشنامه خواب آلودگی اپوورث (ESS) با 8 سوال و پرسشنامه استاپ بنگ (STOP BANG) با 8 سوال بودند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS ویرایش 18 انجام شد.

یافته ها: نزدیک به 16% رانندگان در پنج سال گذشته سابقه حادثه یا تصادف داشتند. میانگین و انحراف معیار نمره کیفیت خواب در رانندگان 85/2± 5/4 بود. 5/27% رانندگان از کیفیت خواب نامطلوبی برخوردار بودند. 6/5% از رانندگان مقیاس خواب آلودگی اپوورث بالاتر از 10 داشتند که از لحاظ بالینی اهمیت دارد. 5/11% رانندگان با داشتن STOP BANG>3 از لحاظ اختلال تنفسی مثبت تشخیص داده شدند. مقیاس خواب آلودگی اپوورث در رانندگانی که سابقه حادثه یا تصادف در یک سال گذشته (004/0p=) و پنج سال گذشته (003/0p=) داشتند و نیز در حادثه و تصادف مقصر بودند (012/0p=) بیشتر از رانندگان گروه دیگر بود.

نتیجه گیری: در این مطالعه ارتباط معنی داری بین مقصر بودن رانندگان و سابقه حادثه و تصادف با خواب آلودگی مشاهده گردید. ولی بین آسیب یا مرگ در تصادف با خواب آلودگی این ارتباط دیده نشد. بیش از 10 درصد رانندگان با اختلال وقفه تنفسی حین خواب کاندید ارجاع به کلینیک اختلالات خواب شدند.