مجله علمی پژوهشی

زمینه و هدف: سلامت یکی از مهم‌ترین سرمایه‌های یک انسان می‌باشد که به وی اجازه‌ی توسعه‌ی کامل توانایی‌هایش را می‌دهد. اگر این سرمایه فرسوده شود یا به‌طور کامل توسعه پیدا نکند، می‌تواند موجب ضعف فیزیکی و روحی انسان گردد. از طرفی پدیده‌ی بیکاری، معضلی اجتماعی و اقتصادی است که آثار و پیامدهای منفی متعددی به دنبال داشته و زندگی شخصی، خانوادگی و اجتماعی افراد را به شدت تحت تاثیر خود قرار داده و از نظر روحی نیز زیان‌های مخرب و ویران کننده‌ای برجا می‌گذارد. بر این اساس، هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه‌ی علیت بین بیکاری و سلامت در ایران است.

روش بررسی: روش به‌کار برده شده در پژوهش حاضر، از نوع علی- تحلیلی بوده و هدف پژوهش کاربردی می‌باشد. آمار و اطلاعات مربوط به متغیرهای به‌کاربرده شده در پژوهش نیز از لوح فشرده‌ی WDI2014 استخراج شده ‌است. ابزار اقتصادسنجی مورد استفاده در پژوهش، نرم افزار Eviews نسخه‌ی 6 و روش اقتصادسنجی به کار برده شده در پژوهش، روش علیت تودا و یاماموتو و هم‌چنین روش هم‌انباشتگی جوهانسن- جوسیلیوس بوده و دامنه‌ی زمانی پژوهش فاصله‌ی زمانی فصل اول سال 1374 تا فصل چهارم سال 1392 و قلمرو مکانی پژوهش نیز کشور ایران است. هم‌چنین سطح معنی‌داری نیز، 5 درصد می‌باشد.

یافته‌ها: رابطه‌ی علیت دوطرفه بین بیکاری و سلامت وجود داشته و هم‌چنین یک درصد افزایش در بیکاری باعث کاهش 84/6 درصد در مخارج بهداشتی خصوصی و یک درصد افزایش در مخارج بهداشتی خصوصی باعث کاهش 14/0 درصد در بیکاری می‌شود.

نتیجه‌گیری: با توجه به تاثیر منفی سلامت بر بیکاری و هم‌چنین تاثیر منفی بیکاری بر سلامت، پیشنهاد می‌شود که با سرمایه‌گذاری در بخش بهداشت و درمان مثل بیمه‌های درمانی و بیمارستان‌ها؛ مخصوصا در مناطق محروم، زمینه‌ی سلامتی نیروی کار و کاهش بیکاری فراهم و با اتخاذ سیاست‌های مناسب در جهت کاهش بیکاری و افزایش درآمد مردم، زمینه‌ی سلامت مردم جامعه فراهم گردد.