مجله علمی پژوهشی

  زمینه و هدف: ایمنی حریق از مسائل مهم در بیمارستان‌ها می‌باشد. نقصان آگاهی، کم تحرکی و شرایط خاص افراد از دلایل اهمیت این موضوع می‌باشد. در بیشتر کشورها از جمله ایران، مقررات و اقدامات حفاظتی حریق در قالب قوانین ملی تدوین شده است. قوانین ساختمانی امروزی ایمنی کافی را برای بیماران در بیمارستان‌ها در شرایط مختلف تأمین نمی‌کند و بیشتر کشورهای پیشرفته اقدام به تدوین قوانین مبتنی بر کارایی نموده‌اند. این مطالعه با هدف تعیین سطح ریسک حریق در بخش‌های بستری یک بیمارستان و بررسی کارایی قوانین ملی در تأمین ایمنی حریق در بیمارستان‌، انجام شده است.

  روش بررسی : ارزیابی ریسک با استفاده از روش مهندسی ارزیابی ریسک حریق و جمع آوری اطلاعات با استفاده از چک لیست انجام شده است. بر این اساس ریسک در تمامی واحد‌های مورد بررسی محاسبه شده است و در مرحله بعد برای ارزیابی اثر قوانین در ایجاد ایمنی با فرض برابری واحد‌ها با الزامات قانونی سطح ریسک در دو حالت محاسبه شده است

  بحث : نتایج تحقیق حاضر نشان می‌دهد که سطح ریسک حریق در وضعیت موجود در تمامی واحد‌ها بیشتر از یک بوده و با توجه به اینکه سطح ریسک کمتر یا مساوی یک قابل پذیرش است، به نظر می‌رسد که حداقل ایمنی قابل قبول در بخش‌های بستری تأمین نشده است. مشخص شد که قوانین ملی در شرایط مختلف کارایی لازم را برای تأمین ایمنی مناسب ندارند.

  نتیجه : به منظور دستیابی به طراحی ایمنی حریق با کارایی مناسب، گزینه مناسب استفاده از روش‌های طراحی مبتنی بر ارزیابی ریسک می‌باشد.