دوره 14، شماره 3 - ( 1396 )                   جلد 14 شماره 3 صفحات 129-117 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


عضو مرکز تحقیقات بهداشت کار، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران ، vosoughi.sh@iums.ac.ir
چکیده:   (6040 مشاهده)

سابقه و هدف: در مدیریت پیشرفته، منابع انسانی محور اصلی توسعه پایدار هستند. [1]HSE سیستمی است که به صورت یکپارچه و با چینش هم افزای نیروی انسانی، امکانات و تجهیزات سعی در ایجاد محیطی سالم و به دور از حادثه و خسارت دارد. جو ایمنی واژه ای است که در توصیف بینش های مشترک کارکنان از نحوه مدیریت ایمنی در محیط کار مورد استفاده قرار می گیرد. هدف از انجام مطالعه بررسی ارتباط سطح آگاهی از سیستم مدیریت HSE و جو ایمنی در کارکنان پالایشگاه نفت کرمانشاه بود.

روش بررسی: این مطالعه به صورت مقطعی تحلیلی- توصیفی انجام گرفت. جامعه مورد مطالعه کارکنان یکی از پالایشگاه های نفت ایران بود. پس از طراحی و اعتبارسنجی پرسشنامه سطح آگاهی کارکنان از سیستم مدیریت HSE، از پرسشنامه جو ایمنی دانشگاه لافبرو نیز استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS  نسخه ی 22 انجام گرفت.

یافته ها: میانگین امتیاز سطح آگاهی از سیستم مدیریت سلامت، ایمنی و محیط زیست (HSE) جمعیت مورد بررسی برابر 85/20 با انحراف معیار 82/4 بود. میانگین امتیاز جو ایمنی جمعیت مورد بررسی برابر 04/157 با انحراف معیار 415/22 بود. با توجه به نمره دهی پرسشنامه ی ارزیابی جو ایمنی،  229 نفر ( 8/89 %) از کارکنان مورد بررسی در طبقه ی  جو ایمنی مثبت و 26 نفر (2/10 %) در طبقه ی جو ایمنی منفی، قرار داشتند. همچنین ارتباط جو ایمنی و سطح آگاهی از سیستم مدیریت HSE معنادار گشت (05/0> P).

نتیجه گیری: یافته های این پژوهش اهمیت توجه به ویژگی های جمعیت شناختی و شغلی روی جو ایمنی و سطح اگاهی از سیستم مدیریت HSE را نشان داد. نتایج این مطالعه موید سطح آگاهی از سیستم مدیریت HSE متوسط در کارکنان پالایشگاه مربوطه است. این مطالعه نمایه ای از وضعیت جو ایمنی در پالایشگاه مورد بررسی را ارائه می دهد، که می تواند به عنوان یک شاخص پیشگیرانه برای تدوین خط مشی و ارزیابی عملکرد ایمنی سازمان به کار رود.

 

[1] Health, Safety and Environment

متن کامل [PDF 744 kb]   (1966 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: HSE
دریافت: 1395/2/14 | پذیرش: 1395/8/17 | انتشار: 1396/4/20

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.