زمینه و هدف: استرس حرارتی یکی از مهمترین مخاطرات شغلی تهدید‌کننده‌ی سلامتی کارکنان در بسیاری از محیط‌های کاری است که در صنایع دارای فرآیندهای گرم نظیر صنعت لاستیک‌سازی اهمیت بیشتری دارد. بنابراین کنترل این عامل زیان‌آور شغلی، یکی از اقدامات ضروری و اولویت‌های مدیران این صنایع محسوب می‌شود. مطالعه حاضر، با هدف شناسایی و  اولویت‌بندی راهکارهای کنترل استرس گرمایی با استفاده از روش دلفی و روش ترکیبی تحلیل سلسله مراتبی فازی و تاپسیس در کارخانه صنعت لاستیک‌سازی انجام شد.
روش بررسی: مطالعه حاضر یک پژوهش مقطعی و کیفی می‌باشد که در سه مرحله‌ وابسته به هم انجام شد. در مرحله‌ی اول مهمترین معیارها و راهکارهای کنترل استرس گرمایی در صنعت لاستیک‌سازی با استفاده از روش دلفی شناسایی و غربالگری شد. در مرحله‌ی دوم معیارهای شناسایی شده با استفاده از روش تحلیل سلسه مراتبی فازی وزن دهی و در مرحله ‌ی آخر، راهکارهای کنترلی بر اساس روش تاپسیس اولویت‌بتدی شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از  نرم افزارهای  Excelو Super decision انجام شد.
یافته ها: نتایج مقایسه زوجی معیارها با روش تحلیل سلسله مراتبی فازی نشان داد معیار کارآیی روش با وزن نسبی 141/0 در بین معیارهای مورد بررسی بیش‌ترین اهمیت دارد.  همچنین نتایج نهایی مطالعه نشان داد که در بین راهکارهای کنترلی مورد بررسی با روش تاپسیس، عایق‌گذاری یا محصورسازی نقاط دارای استرس گرمایی (مصالح عایق) با وزن نسبی 582/0، بهترین راهکار برای کنترل استرس گرمایی در صنعت لاستیک‌سازی است.  
نتیجه گیری: این تحقیق یک رویکرد تلفیقی از روش‌های دلفی و تحلیل سلسله مراتبی فازی و تاپسیس را به منظور انتخاب بهترین راهکارهای کنترل استرس گرمایی در صنعت لاستیک سازی پیشنهاد می‌کند. نتایج این تحقیق می‌تواند به عنوان راهنمایی برای اخذ تصمیمات علمی و انتخاب استراتژی مناسب برای کنترل استرس گرمایی در صنعت لاستیک‌سازی مورد استفاده قرار گیرد.