مجله علمی پژوهشی

زمینه و هدف: بسیاری از سازمان ها از پیامدهای منفی سوء رفتارهای شدید مانند پرخاشگری در محیط کار آگاه هستند اما هنوز توجه اندکی به عوامل بوجود آورنده اینگونه از رفتارها می شود. بنابراین لازم است که عواملی که در بوجود آمدن اینگونه رفتارها نقش دارند شناسایی گردند. از این رو، این پژوهش بدنبال بررسی رابطه اعتیاد به کار با رفتارهای پرخاشگرانه با نقش میانجی عواطف شغلی در محیط کار می باشد.

 روش بررسی: پژوهش حاضر بر اساس هدف کاربردی و بر اساس نحوه گرد آوری داده ها توصیفی- همبستگی می باشد. جامعه آماری این پژوهش کلیه پرستاران بیمارستان های گلستان، امام خمینی، ابوذر و رازی شهر اهواز است که با روش تصادفی طبقه ای تعداد 310 نفر از پرستاران به عنوان نمونه انتخاب شدند. در این پژوهش برای اندازه گیری متغیرهای اعتیاد به کار وسواسی و اعتیاد به کار توفیق طلب از پرسشنامه عزیز و همکاران و برای اندازه گیری متغیر های عواطف شغلی و رفتارهای پرخاشگرانه در محیط کار به ترتیب از پرسشنامه های واتسون و تلگن و هرشکویس و همکاران استفاده شد. داده ها با استفاده از SPSS و PLS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که اعتیاد به کار افراطی با رفتارهای پرخاشگرانه رابطه مثبت و معنادار دارد، این در حالی است که فرضیه رابطه منفی و معنادار اعتیاد به کار توفیق طلب با رفتار پرخاشگرانه مورد تایید قرار نگرفت. همچنین نتایج پژوهش نقش میانجی عواطف مثبت و منفی شغلی را در رابطه بین اعتیاد به کار و رفتار پرخاشگرانه تایید می کند، بصورتی که عواطف منفی شغلی نقش میانجی جزئی در ارتباط بین اعتیاد به کار افراطی و پرخاشگری دارد و عواطف مثبت شغلی نقش میانجی کامل در ارتباط بین اعتیاد به کار توفیق طلب و رفتار پرخاشگرانه دارد.

نتیجه گیری: نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که با افزایش میزان اعتیاد به کار پرستاران، فراوانی و شدت بروز رفتارهای پرخاشگرانه در محیط کار بین پرستاران افزایش می یابد. از آنجاکه یکی از عواملی که باعث پرخاشگری افراد می شود حجم کاری بالا و کار کردن در محیط استرس زا است، بنابراین پیشنهاد می شود مدیران از اختصاص دادن حجم کاری زیاد  به افراد جلوگیری کنند و برای کاهش اعتیاد به کار، فرهنگ سازمانی که مبتنی بر عملکرد مناسب است را جایگزین فرهنگی کنند که به تشویق کارکنانی که زیاد کار می کنند، می پردازد.