دوره 15، شماره 1 - ( 1397 )
جلد 15 شماره 1 صفحات 145-135 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Nassiri P, Monazzam M R, Golbabaei F, Shamsipour A, Arabalibeik H, Mortezapour A R, et al . Applicability of Modified discomfort index (MDI) in Outdoor occupational environments: a case study of an open pit mines in Tehran Province. ioh 2018; 15 (1) :135-145
URL: http://ioh.iums.ac.ir/article-1-2063-fa.html
URL: http://ioh.iums.ac.ir/article-1-2063-fa.html
نصیری پروین، منظم محمدرضا، گل بابایی فریده، شمسی پور علی اکبر، عربعلی بیک حسین، مرتضی پور علی رضا، و همکاران.. بررسی کاربرد پذیری شاخص حرارتی ناراحتی اصلاح شده(MDI) در مشاغل روباز: مطالعه موردی معادن روباز استان تهران. سلامت كار ايران. 1397; 15 (1) :135-145
پروین نصیری 
، محمدرضا منظم ، فریده گل بابایی ، علی اکبر شمسی پور ، حسین عربعلی بیک ، علی رضا مرتضی پور ، غلام حیدر تیموری ، مهدی اصغری* 
، محمدرضا منظم ، فریده گل بابایی ، علی اکبر شمسی پور ، حسین عربعلی بیک ، علی رضا مرتضی پور ، غلام حیدر تیموری ، مهدی اصغری*
علوم پزشکی اراک ، m.asghari2011@gmail.com
چکیده: (4798 مشاهده)
چکیده
زمینه و هدف: با توجه به توسعه شاخص‌های گرمایی متعدد و محدودیت‌های مربوط به هر یک، در این مطالعه کاربردپذیری و اعتبارسنجی شاخص حرارتی ناراحتی اصلاح شده (Modified discomfort index) در محیط‌های شغلی روباز مد نظر بوده است.
روش بررسی: این مطالعه بصورت مقطعی در تابستان 1395 در 12 معدن مصالح ساختمانی استان تهران و بر روی 175 کارگر مرد انجام گرفت. پارامترهای محیطی به‌همراه پارامترهای فیزیولوژیکی (دمای دهانی، دمای پرده صماخ و دمای پوست) در 3 مقطع زمانی به‌طور هم‌زمان اندازه‌گیری و همچنین شاخص Modified discomfort index به همراه 3 شاخص مستقیم حرارتی دیگر شامل Wet-bulb globe temperature، Oxford index و Wet-bulb dry temperature موردمحاسبه قرار گرفتند. برای بررسی کاربردپذیری و اعتبار سنجی شاخص ناراحتی اصلاح شده، میزان همبستگی این شاخص با شاخص استاندارد WBGT و دو شاخص اشاره شده دیگر در ساعات مختلف روز به همراه پاسخ‌های فیزیولوژیک از طریق ضریب همبستگی پیرسون تعیین شد.
یافتهها: نتایج نشان داد که شاخص MDI بیشترین ضریب همبستگی را با پارامترهای محیطی دمای خشک (0/918r=، 0/001p<) و رطوبت نسبی (0/43r=، 0/001p<) نشان داده است. همچنین همبستگی این شاخص با دمای تر و دمای گویسان هم بسیار بالا بدست آمد (0/88r=، 0/001p<). در بین شاخص‌های حرارتی استفاده شده در این مطالعه، شاخص MDI با سه شاخص دیگر بالاترین ضرایب همبستگی را نشان داد. از سویی دیگر بالاترین ضریب همبستگی با دمای دهانی مربوط به این شاخص بوده (0/508r=، 0/001p<) و بالاترین ضریب همبستگی با دمای پرده صماخ و دمای پوست را پس از شاخص WBGT بخود اختصاص داد. در کلیه موارد ضریب همبستگی بسیار بالایی بین شاخص ناراحتی اصلاح شده با شاخص‌های دیگر در ساعات مختلف روز حاصل شده است.
نتیجهگیری: نتایج این مطالعه نشان داد که شاخص MDI می‌تواند در عین ساده بودن، عدم نیاز به وسایل پیچیده اندازه‌گیری، داشتن ضریب همبستگی بالا با پارامترهای فیزیولوژیک، هزینه پایین و همچنین تفسیر آسان و ساده جایگزین مناسبی برای شاخص WBGT در گستره دمایی و رطوبتی مورد مطالعه باشد.
کلیدواژه ها: استرس حرارتی، شاخص‌های مستقیم، شاخص ناراحتی اصلاح شده، پارامترهای فیزیولوژیکی، معادن روباز.
زمینه و هدف: با توجه به توسعه شاخص‌های گرمایی متعدد و محدودیت‌های مربوط به هر یک، در این مطالعه کاربردپذیری و اعتبارسنجی شاخص حرارتی ناراحتی اصلاح شده (Modified discomfort index) در محیط‌های شغلی روباز مد نظر بوده است.
روش بررسی: این مطالعه بصورت مقطعی در تابستان 1395 در 12 معدن مصالح ساختمانی استان تهران و بر روی 175 کارگر مرد انجام گرفت. پارامترهای محیطی به‌همراه پارامترهای فیزیولوژیکی (دمای دهانی، دمای پرده صماخ و دمای پوست) در 3 مقطع زمانی به‌طور هم‌زمان اندازه‌گیری و همچنین شاخص Modified discomfort index به همراه 3 شاخص مستقیم حرارتی دیگر شامل Wet-bulb globe temperature، Oxford index و Wet-bulb dry temperature موردمحاسبه قرار گرفتند. برای بررسی کاربردپذیری و اعتبار سنجی شاخص ناراحتی اصلاح شده، میزان همبستگی این شاخص با شاخص استاندارد WBGT و دو شاخص اشاره شده دیگر در ساعات مختلف روز به همراه پاسخ‌های فیزیولوژیک از طریق ضریب همبستگی پیرسون تعیین شد.
یافتهها: نتایج نشان داد که شاخص MDI بیشترین ضریب همبستگی را با پارامترهای محیطی دمای خشک (0/918r=، 0/001p<) و رطوبت نسبی (0/43r=، 0/001p<) نشان داده است. همچنین همبستگی این شاخص با دمای تر و دمای گویسان هم بسیار بالا بدست آمد (0/88r=، 0/001p<). در بین شاخص‌های حرارتی استفاده شده در این مطالعه، شاخص MDI با سه شاخص دیگر بالاترین ضرایب همبستگی را نشان داد. از سویی دیگر بالاترین ضریب همبستگی با دمای دهانی مربوط به این شاخص بوده (0/508r=، 0/001p<) و بالاترین ضریب همبستگی با دمای پرده صماخ و دمای پوست را پس از شاخص WBGT بخود اختصاص داد. در کلیه موارد ضریب همبستگی بسیار بالایی بین شاخص ناراحتی اصلاح شده با شاخص‌های دیگر در ساعات مختلف روز حاصل شده است.
نتیجهگیری: نتایج این مطالعه نشان داد که شاخص MDI می‌تواند در عین ساده بودن، عدم نیاز به وسایل پیچیده اندازه‌گیری، داشتن ضریب همبستگی بالا با پارامترهای فیزیولوژیک، هزینه پایین و همچنین تفسیر آسان و ساده جایگزین مناسبی برای شاخص WBGT در گستره دمایی و رطوبتی مورد مطالعه باشد.
کلیدواژه ها: استرس حرارتی، شاخص‌های مستقیم، شاخص ناراحتی اصلاح شده، پارامترهای فیزیولوژیکی، معادن روباز.
واژه‌های کلیدی: استرس حرارتی، شاخص های مستقیم، شاخص ناراحتی اصلاح شده، پارامترهای فیزیولوژیکی، معادن روباز
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
استرس حرارتی
دریافت: 1395/12/19 | پذیرش: 1396/4/16 | انتشار: 1397/2/11
دریافت: 1395/12/19 | پذیرش: 1396/4/16 | انتشار: 1397/2/11
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
