مجله علمی پژوهشی

  هدف : واریس اندام تحتانی یکی از شایعترین آسیب‌هایی است که در نتیجه فعالیت‌های شغلی سخت ایجاد و به مرور زمان بر شدت آن افزوده می‌شود. این آسیب‌ها می‌توانند هزینه‌های زیادی را به فرد و جامعه تحمیل کنند. لذا این مطالعه به منظور بررسی ارتباط عوامل شغلی و دموگرافیک با شدت واریس اندام تحتانی در پرستاران بیمارستان‌های آمل انجام شده است.

  روش بررسی: این مطالعه بروش توصیفی-مقطعی بروی 203 پرستار شاغل در بیمارستان‌های شهر آمل انجام شد. ابزار گرد‌آوری اطلاعات پرسشنامه‌ای بود که از طریق مصاحبه و معاینه فیزیکی بر اساس فرم بازنگری استاندارد CEAP تکمیل گردید.

  یافته‌ها : 145 نفر از واحدهای مورد پژوهش زن و 9/73% از پرستاران مبتلا به ورید‌های واریسی با شدت‌های متفاوت بودند (77- 65 : CI 95). ارتباط معنی ‌ داری بین جنس مونث، سن، BM I (21/1 OR = )، انجام ورزش منظم(31/0 OR = )، سابقه خانوادگی، وزن و از میان عوامل شغلی، ساعات اضافه کار(01/1 OR = )، سابقه کار، ایستادن سرپا(3/2 OR = ) و نشستن در بخش با شدت ورید ‌ های واریسی پا وجود داشت.

  نتیجه ‌ گیری : با توجه به ابتلا تعداد زیادی از پرستاران این مطالعه به واریس اندام تحتانی با شدت‌های متفاوت و تاثیر بسیاری از عوامل شغلی و دموگرافیک، به نظر می‌رسد آموزش‌های لازم به منظور کاهش از کار افتادگی و صرف هزینه‌های درمانی در جهت تعدیل عوامل خطر و پیشگیری از ایجاد واریس و تشدید آن ضروری باشد.