مجله علمی پژوهشی

  هدف : اختلالات اسکلتی-عضلانی (MSDs) از دلایل عمده بروز ناتوانی کارگران، افزایش غرامت‌های پرداختی و کاهش بهره‌وری در کشورهای صنعتی و در حال توسعه می‌باشند. مطالعه حاضر با هدف تعیین شیوع اختلالات اسکلتی - عضلانی و ارزیابی ریسک ابتلا به این اختلالات با استفاده از روش های LUBA و QEC و مقایسه نتایج آنها، در میان اپراتورهای یک شرکت صنعتی در ایران انجام شده است.

  روش بررسی : در این پژوهش توصیفی-تحلیلی تعداد 115 اپراتور در 15 شغل مورد بررسی قرار گرفتند. برای تعیین میزان شیوع اختلالات اسکلتی-عضلانی از پرسشنامه نوردیک و برای ارزیابی وضعیت ارگونومیکی ایستگاه‌های کاری از دو روش QEC و LUBA استفاده شد. داده‌های جمع آوری شده با استفاده از آماره‌های همبستگی اسپیرمن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

  یافته‌ها : بر اساس نتایج حاصل از پرسشنامه نوردیک، 4/81 درصد از افراد مورد مطالعه طی ۱۲ ماه گذشته حداقل در یکی از نواحی ۹‌گانه دستگاه اسکلتی- عضلانی دچار درد و ناراحتی بوده‌اند. نتایج حاصل از ارزیابی با استفاده از روش QEC و LUBA نشان داد که به ترتیب 3/71 و 35/24 درصد از گروه‌های کاری در سطح اولویت اقدام اصلاحی چهار قرار دارند.

  نتیجه‌گیری : ارزیابی‌ها نشان داد میزان مطابقت یافته‌های پرسشنامه نوردیک با سطح اولویت تعیین شده بوسیله QEC نسبت به LUBA بیشتر است. با توجه به یافته‌های این مطالعه و نظر به اینکه در روش LUBA صرفا به بررسی پوسچر پرداخته می‌شود استفاده از این تکنیک در مشاغل نیازمند جابجایی مکرر بار، استاتیک و طولانی مدت پیشنهاد نمی‌گردد