دوره 19، شماره 1 - ( 1401 )
جلد 19 شماره 1 صفحات 439-427 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.MUMS.REC.1398.288
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Nikbakht F, Heidarian Miri H, kokabisaghi F, Akbari Khalaj T, Shabanikiya H. An Exploration of Occupational Violence among Emergency Medical Staff of a Major Medical University; 2020. ioh 2023; 19 (1) : 28
URL: http://ioh.iums.ac.ir/article-1-3260-fa.html
URL: http://ioh.iums.ac.ir/article-1-3260-fa.html
نیک بخت فاطمه، حیدریان میری حمید، کوکبی سقی فاطمه، اکبری خلجی تکتم، شعبانی کیا حمیدرضا. بررسی خشونت شغلی و عوامل مرتبط با آن در بین کارکنان فوریت های پزشکی یک دانشگاه علوم پزشکی بزرگ؛1399. سلامت كار ايران. 1401; 19 (1) :427-439
دکترا، استادیار، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی مؤثر بر سلامت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران ، Shabanikiahr@mums.ac.ir
چکیده: (1083 مشاهده)
چکیده
مقدمه: امروزه به دلیل افزایش خشونت علیه تکنسین های فوریت پزشکی و تاثیرات سوء این رفتارها بر سلامت جسمی و روانی و همچنین بهره وری کارکنان، بررسی خشونت شغلی و تلاش برای کاهش آن ضروری به نظر میرسد؛ لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان خشونت و عوامل مرتبط با آن در محل کار علیه تکنسین های فوریت های پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد و عوامل مرتبط با آن انجام شد.
روش بررسی: این یک مطالعه مقطعی بود که بر روی 204 نفر از تکنسین های فوریت های پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شد. روش نمونه گیری تمام شماری بود. ابزار گردآوری داده ها یک پرسشنامه پژوهشگر ساخت بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی و آزمون های آماری شامل کای دو، تی تست و آنالیز واریانس و با کمک نرم افزار Stata انجام شد.
یافتهها: میزان پاسخگویی افراد پایین (19/2 درصد) بود. یافته ها نشان داد 78/92 درصد از افراد تحت مطالعه در یک سال گذشته حداقل یکی از انواع خشونت را تجربه کرده اند. بیشترین نوع خشونت اعمال شده از نوع خشونت کلامی بود. 70/10 درصد خشونت ها در صحنه حادثه اتفاق افتاده بود و خانواده بیمار گروه اصلی اعمال کننده خشونت بودند (59/31 درصد). بین میزان خشونت فیزیکی با میزان خشونت کلامی و فرهنگی ارتباط معنی داری مشاهده شد ( 0/05P-value≤).
نتیجه گیری: تکنسینهای فوریتهای پزشکی همواره در معرض اعمال انواع خشونت شغلی به ویژه از سوی خانواده بیماران می باشند. در این راستا جهت کاهش خشونت توصیه می شود برنامه های آموزشی در دو سطح کارکنان فوریت های پزشکی و عموم مردم اجرا شود. در این زمینه در سطح کارکنان آموزش مهارت های ارتباطی، مدیریت صحنه حادثه و شرایط تنش زا می تواند مؤثر باشد. آموزش های عمومی با هدف آشنایی بیشتر مردم با وظایف و نقش خدمات فوریت های پزشکی و پیامدهای قانونی اعمال خشونت علیه کارکنان اورژانس 115 پیشنهاد می گردد. افزایش ظرفیت و ناوگان اورژانس پیش بیمارستانی نیز بطور کلی می تواند به کاهش خشونت کمک نماید.
واژههای کلیدی: خشونت شغلی، کارکنان فوریت های پزشکی، امدادگران
مقدمه: امروزه به دلیل افزایش خشونت علیه تکنسین های فوریت پزشکی و تاثیرات سوء این رفتارها بر سلامت جسمی و روانی و همچنین بهره وری کارکنان، بررسی خشونت شغلی و تلاش برای کاهش آن ضروری به نظر میرسد؛ لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان خشونت و عوامل مرتبط با آن در محل کار علیه تکنسین های فوریت های پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد و عوامل مرتبط با آن انجام شد.
روش بررسی: این یک مطالعه مقطعی بود که بر روی 204 نفر از تکنسین های فوریت های پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شد. روش نمونه گیری تمام شماری بود. ابزار گردآوری داده ها یک پرسشنامه پژوهشگر ساخت بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی و آزمون های آماری شامل کای دو، تی تست و آنالیز واریانس و با کمک نرم افزار Stata انجام شد.
یافتهها: میزان پاسخگویی افراد پایین (19/2 درصد) بود. یافته ها نشان داد 78/92 درصد از افراد تحت مطالعه در یک سال گذشته حداقل یکی از انواع خشونت را تجربه کرده اند. بیشترین نوع خشونت اعمال شده از نوع خشونت کلامی بود. 70/10 درصد خشونت ها در صحنه حادثه اتفاق افتاده بود و خانواده بیمار گروه اصلی اعمال کننده خشونت بودند (59/31 درصد). بین میزان خشونت فیزیکی با میزان خشونت کلامی و فرهنگی ارتباط معنی داری مشاهده شد ( 0/05P-value≤).
نتیجه گیری: تکنسینهای فوریتهای پزشکی همواره در معرض اعمال انواع خشونت شغلی به ویژه از سوی خانواده بیماران می باشند. در این راستا جهت کاهش خشونت توصیه می شود برنامه های آموزشی در دو سطح کارکنان فوریت های پزشکی و عموم مردم اجرا شود. در این زمینه در سطح کارکنان آموزش مهارت های ارتباطی، مدیریت صحنه حادثه و شرایط تنش زا می تواند مؤثر باشد. آموزش های عمومی با هدف آشنایی بیشتر مردم با وظایف و نقش خدمات فوریت های پزشکی و پیامدهای قانونی اعمال خشونت علیه کارکنان اورژانس 115 پیشنهاد می گردد. افزایش ظرفیت و ناوگان اورژانس پیش بیمارستانی نیز بطور کلی می تواند به کاهش خشونت کمک نماید.
واژههای کلیدی: خشونت شغلی، کارکنان فوریت های پزشکی، امدادگران
شماره‌ی مقاله: 28
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
بیماریهای شغلی
دریافت: 1400/3/29 | پذیرش: 1401/1/12 | انتشار: 1401/12/21
دریافت: 1400/3/29 | پذیرش: 1401/1/12 | انتشار: 1401/12/21
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
