دوره 20، شماره 2 - ( 1402 )
جلد 20 شماره 2 صفحات 118-103 |
برگشت به فهرست نسخه ها
بهرام محقق 
، محمد سبزی ، سید محمد حسین جوادی ، سارا نوروزی ، ثریا سیار ، علی اکبر عابدی ، طاهره آذری ارقون
، محمد سبزی ، سید محمد حسین جوادی ، سارا نوروزی ، ثریا سیار ، علی اکبر عابدی ، طاهره آذری ارقون
دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی ، m.khoshnam64@gmail.com
چکیده: (758 مشاهده)
زمینه و هدف: یکی از خدمات مهم و در عین حال مغفول در بیمارستانها، خدمات مددکاری اجتماعی است که با توجه به افزایش آسیب‌های اجتماعی و هزینه های درمان و نیاز به خدمات روانی- اجتماعی و حمایتی از بیماران، اهمیت بالایی دارد. این پژوهش، با هدف کارسنجی خدمات مددکاری اجتماعی در بیمارستانهای دولتی ایران انجام شده است.
روش بررسی: این مطالعه توصیفی- تبیینی به صورت مقطعی و با روش نمونه گیری سهمیهای در 58 بیمارستان دولتی در سالهای 1400-1399 انجام شد. نمونه ها با روش هدفمند از مناطق آمایشی دهگانه آموزش عالی کشور انتخاب شدند. با توجه به اهمیت سنجش حجم خدمات مددکاری اجتماعی در همه انواع تخت های تخصصی و فوق تخصصی بیمارستانی، از هر منطقه آمایشی 3 بیمارستان جنرال و متناسب با فراوانی بیمارستانهای تک تخصصی در سطح کشور 1 تا 5 مورد از هرکدام لحاظ شد به طوری که تعداد 32 بیمارستان عمومی و 26 بیمارستان تک تخصصی شامل کودکان، روانپزشکی، زنان و زایمان، قلب، چشم، سوختگی، پوست و آنکولوژی در نظر گرفته شد. ابزار اصلی جمع آوری داده ها یک فرم محقق ساخته برای ثبت خدمات مددکاری اجتماعی به بیماران بود که توسط مددکاران اجتماعی برای شش روز کاری غیرمتوالی تکمیل شد. میانگین زمان انجام مداخلات و فعالیت های مضاعف مددکاران اجتماعی بوسیله دو فرم جمع آوری و در یک گروه کارشناسی نهائی گردید. دادهها از طریق نرم افزار اکسل تحلیل شد.
یافتهها: نتایج نشان داد که نرم تعداد معادل تمام وقت مددکار اجتماعی مورد نیاز به ازای یکصد تخت بیمارستانی از 42/0 تا 48/5 متغیر بود. بیشترین مقدار مربوط به تختهای فوق تخصص- هماتولوژی انکولوژی اطفال (48/5)، روانپزشکی (51/4) و انکولوژی بزرگسالان (85/3) و کمترین مقدار در بخشهای فوق تخصصی چشم (42/0)، ایمنولوژی (63/0) و پست پارتوم (70/0) بود. در تختهای بیمارستانی سرپائی، بیشترین و کمترین نرم به ترتیب مربوط به تختهای شیمی درمانی (35/9) و تالاسمی (13/0) بود.
نتیجه گیری: حجم کاری خدمات مددکاری اجتماعی در بیمارستان ها متناسب با ترکیب بیماران است. بنابراین نرم های مددکار اجتماعی به ازای تخت های اشغال شده می تواند یک روش عملی در برآورد تعداد مددکار اجتماعی باشد.
روش بررسی: این مطالعه توصیفی- تبیینی به صورت مقطعی و با روش نمونه گیری سهمیهای در 58 بیمارستان دولتی در سالهای 1400-1399 انجام شد. نمونه ها با روش هدفمند از مناطق آمایشی دهگانه آموزش عالی کشور انتخاب شدند. با توجه به اهمیت سنجش حجم خدمات مددکاری اجتماعی در همه انواع تخت های تخصصی و فوق تخصصی بیمارستانی، از هر منطقه آمایشی 3 بیمارستان جنرال و متناسب با فراوانی بیمارستانهای تک تخصصی در سطح کشور 1 تا 5 مورد از هرکدام لحاظ شد به طوری که تعداد 32 بیمارستان عمومی و 26 بیمارستان تک تخصصی شامل کودکان، روانپزشکی، زنان و زایمان، قلب، چشم، سوختگی، پوست و آنکولوژی در نظر گرفته شد. ابزار اصلی جمع آوری داده ها یک فرم محقق ساخته برای ثبت خدمات مددکاری اجتماعی به بیماران بود که توسط مددکاران اجتماعی برای شش روز کاری غیرمتوالی تکمیل شد. میانگین زمان انجام مداخلات و فعالیت های مضاعف مددکاران اجتماعی بوسیله دو فرم جمع آوری و در یک گروه کارشناسی نهائی گردید. دادهها از طریق نرم افزار اکسل تحلیل شد.
یافتهها: نتایج نشان داد که نرم تعداد معادل تمام وقت مددکار اجتماعی مورد نیاز به ازای یکصد تخت بیمارستانی از 42/0 تا 48/5 متغیر بود. بیشترین مقدار مربوط به تختهای فوق تخصص- هماتولوژی انکولوژی اطفال (48/5)، روانپزشکی (51/4) و انکولوژی بزرگسالان (85/3) و کمترین مقدار در بخشهای فوق تخصصی چشم (42/0)، ایمنولوژی (63/0) و پست پارتوم (70/0) بود. در تختهای بیمارستانی سرپائی، بیشترین و کمترین نرم به ترتیب مربوط به تختهای شیمی درمانی (35/9) و تالاسمی (13/0) بود.
نتیجه گیری: حجم کاری خدمات مددکاری اجتماعی در بیمارستان ها متناسب با ترکیب بیماران است. بنابراین نرم های مددکار اجتماعی به ازای تخت های اشغال شده می تواند یک روش عملی در برآورد تعداد مددکار اجتماعی باشد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
مطالعات کمی و کیفی
دریافت: 1401/10/1 | پذیرش: 1402/7/25 | انتشار: 1402/10/10
دریافت: 1401/10/1 | پذیرش: 1402/7/25 | انتشار: 1402/10/10
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |