زمینه و هدف: در محیط یک سازمان عوامل انسانی در معرض فشارهای عصبی و روانی گوناگونی قرار دارند که آثار سوء فراوانی بر عملکرد افراد باقی می گذارد، پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه فرهنگ سازمانی با رضایت شغلی و فرسودگی شغلی کارکنان دانشگاه تبریز انجام شده است.

  روش بررسی: روش این پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی می باشد. 106 نفر از کارکنان آموزشی و اداری دانشگاه تبریز در سالتحصیلی 87-86 به صورت تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده، پرسشنامه فرهنگ سازمانی هافستد HOCQ) ) و شاخص توصیف شغلی ( JDI ) و سیاهه فرسودگی شغلی مازلاک و جکسون ( MBI ) بودند. داده های پژوهش با استفاده از روش همبستگی پیرسون، آزمون T برای گروههای مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

  یافته ها: نتایج به دست آمده گویای آن است که، فرهنگ سازمانی غالب در دانشگاه تبریز از نوع عقلانی می باشد، بعلاوه، نتایج آزمون T مبین این بود که بین کارکنان آموزشی و اداری از نظر رضایت شغلی تفاوت معنی داری وجود ندارد ( 05/0 p > )، اما بین کارکنان آموزشی و اداری از نظر فرسودگی شغلی تفاوت معنی داری وجود دارد (01/0 p < ). همچنین، نتایج آزمون T مبین این بود که بین رضایت شغلی و فرسودگی شغلی زنان و مردان تفاوت معنی داری وجود ندارد (05/0 p > )، همینطور نتایج بدست آمده، نشان داد بین فرهنگ سازمانی و رضایت شغلی کارکنان رابطه مستقیم و معنی داری وجود دارد (01/0 p < ) و نیز بین فرهنگ سازمانی و فرسودگی شغلی کارکنان رابطه معکوس و معنی داری وجود دارد (01/0 p < ) ، بعلاوه، بین رضایت شغلی و فرسودگی شغلی کارکنان رابطه معکوس و معنی داری وجود دارد (01/0 p < ).

  نتیجه گیری: بر اساس یافته های این پژوهش، چنین برمی آید که فرهنگ سازمانی مشارکتی بیشترین میزان رضایت شغلی و کمترین میزان فرسودگی شغلی را بوجود می آورد.