مجله علمی پژوهشی

  زمینه و هدف: تربیت دانش آموختگانی که توانایی حل مشکلات جامعه را دارند از مهمترین وظیفه دانشگاهها محسوب می شود. این مهم درسایه آموزش های موثر در محیط ایمن و فاقد استرس امکان پذیر است. طراحی صحیح صندلی های کلاس های درس متناسب با خصوصیات تن سنجی دانشجویان ضمن ارتقا کیفیت آموزشی و جلوگیری از ناراحتی های اسکلتی عضلانی سبب تشویق دانشجویان به عادت درست نشستن می شود. این مطالعه به منظور بررسی تطابق ابعاد بدنی دانشجویان با صندلی های ارائه شده از سوی شرکت ها و شیوع اختلالات اسکلتی – عضلانی در دانشجویان و ارتباط آن با ابعاد صندلی های آموزشی انجام شد.

  روش بررسی : این مطالعه توصیفی – تحلیلی برروی 115 دانشجوی 27- 18 سال انجام شد. 15 پارامتر آنتروپومتریک مرتبط با نشستن بر روی صندلی توسط صفحه آنتروپومتر و با استفاده از کولیس های تن سنجی اندازه گیری شد. ابعاد 2 نوع صندلی موجود درکلاس های درس با ابعاد صندلی استاندارد مقایسه شد.

  یافته ها: مقایسه ابعاد موئد آن است که ابعاد صندلی و ابعاد دانشجویان فقط در پارامتر طول دسته صندلی با یکدیگر مطابقت داشته و در سایر پارامترها با یکدیگر همخوانی ندارند. آزمون T-Test نشان داد که بین پارامترهای دختران و پسران اختلاف معنی داری وجود دارد.

  نتیجه گیری: مقایسه نتایج حاصل از اندازه گیری ابعاد بدنی و ابعاد صندلی با نتایج پرسشنامه نارضایتی احساسی دانشجویان و پرسشنامه نقشه بدن گویای آن است که صندلی های پلاستیکی از لحاظ راحتی ، جنس و شیب پشتی صندلی مناسب تر بوده و دانشجویان کمتر مجبور به تغییر وضعیت نشستن خود می شوند ولیکن به علت طراحی نامناسب تکیه گاه پا و بالا بودن عمق موثر صندلی از میزان ناراحتی و درد بالاتری در اندامهای تحتانی نسبت به صندلی های چوبی برخوردار هستند.