زمینه و هدف : هدف از پژوهش حاضر پیش بینی خطاها،لغزش ها وانحرافات رانندگی با استفاده از پنج ویژگی شخصیتی حیطه محدود از نیمرخ شخیت آیزنک، عملکرد در آزمون خطرپذیری رانندگی وین و مقیاس در نظرگیری تبعات آتی، می باشد.

  روش: پژوهش حاضر یک پژوهش رابطه ای ست.510 نفر از رانندگان به صورت تصادفی انتخاب شدند و سپس براساس سوانح رانندگی به دوگروه شامل سانحه پذیر(257= n ) و غیرسانحه پذیر(253= n ) تقسیم شدند. شرکت کنندگان به ابزارهای پژوهش که عبارت بودند از: مقیاس EPP آیزنگ و ویلسون(1991)، مقیاس در نظر گرفتن تبعات آتی (استراتهام و همکاران،1994)، پرسشنامه رفتار رانندگی(لاتون،1997) و WRBTV (هرگویچ و همکاران،2005) پاسخ دادند

  یافته ها: تحلیل نتایج نشان داد که بین دو گروه بر اساس ویژگی ها و خطاها، لغزش ها و انحرافات رانندگی تفاوت وجود دارد. همچنین رابطه بین این متغیرها و سه نوع رفتار نادرست رانندگی شرکت کنندگان معنی دار است.

  نتیجه گیری: سازمان ها می توانند با انتخاب رانندگان بر اساس ویژگی های متقاضیان( در شغل رانندگی) به ویزه با استفاده از عملکرد در آزمون خطرپذیری رانندگی وین به عنوان یک ابزار کارآمد برای یافتن رانندگان ناکارآمد، نرخ وقوع سوانح را کاهش دهند.