دوره 10، شماره 5 - ( 1392 )                   جلد 10 شماره 5 صفحات 70-63 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

nassehinia H, gholamy M, godarzy M, ataiy nazari A. Survey of quantity and quality content of hazardous wastes and its management in Damghan industries in 1389. ioh 2013; 10 (5) :63-70
URL: http://ioh.iums.ac.ir/article-1-632-fa.html
ناصحی نیا حمیدرضا، غلامی میترا، گودرزی مریم، عطایی نظری اکرم. بررسی کمی وکیفی مدیریت پسماندهای خطرناک صنایع شهرستان دامغان در سال 1389. سلامت كار ايران. 1392; 10 (5) :63-70

URL: http://ioh.iums.ac.ir/article-1-632-fa.html


دانشیار دانشکده بهداشت ،عضو مرکزتحقیقات بهداشت کار، دانشگاه علوم پزشکی ایران ، Mitra326@yahoo.com
چکیده:   (5745 مشاهده)

  زمینه و هدف: طی چند دهه گذشته جامعه با یکی از مهمترین پیامدهای توسعه صنعتی مواجه شده است و ان مواد زائ د خطرناک می با شد . حمل و دفع نامناسب مواد زائد خطرناک مشکلات زیادی را برای سلامتی انسان و محیط زیست او به بارآورده است . در این میان با توجه به رشد صنایع و افزایش روزمره مواد زائد خطرناک در کشورهای رو به توسعه وجود یک برنامه مدیریت برای دفع این مواد ضروری به نظر می رسد . کشور ما نیز از این قاعده مستثنی نبوده و لازم است کنترل الودگی همگام با توسعه صنایع به پیش رود .از آنجائیکه در تحقیق اولیه انجام شده مشخص شد که تعدادی از کارخانجات فعال در شهرستان دامغان دارای مواد زائد خطرناک می­باشد لذا نسبت به تعیین کمی وکیفی مدیریت پسماندهای خطرناک در صنایع شهرستان دامغان درسال 1389 اقدام گردید.

  روش بررسی : پژوهش حاضر بصرت مطالعه توصیفی مقطعی در مورد میزان کمی و کیفی پسماندهای خطرناک انجام گرفت. در این پژوهش که بر روی صنایع شهرستان دامغان صورت گرفت، جامعه آماری مورد مطالعه تعداد 9 کارخانه فعال در رابطه با تولید فنر، آچار، کاغذ، دارو وذغال از 118 کارخانه در حال فعالیت در شهرستان بود که پرسشنامه هایی درمورد کیفیت و کمیت ونحوه مدیریت مواد زائد خطرناک تکمیل گردید .ودر نهایت اطلاعات به دست آمده به برنامه نرم افزاری Excel منتقل ونمودارهای مربوطه رسم گردید.

  یافته ها : نتایج حاصل نشان داد که کل پسماندهای تولیدی خطرناک در کارخانه های مورد بررسی 31250 کیلوگرم در ماه می­باشد. که تعداد 6 کارخانه موادزائد سمی ، 3 کارخانه موادزائد خورنده ، 2کارخانه مواد زائد قابل اشتعال و 2 کارخانه موادزائد واکنش پذیر تولید می کردندو هیچکدام از کارخانه ها دارای روشهای کنترلی بعد از دفن نبودند.

  نتیجه گیری : با توجه به نتایج فوق مشخص شد که فقط 33 . 3 درصد از صنایع دارای پرسنل مخصوص جهت جمع آوری موادزائد خطرناک بودند همچنین بخش عمده ای از این مواد (55درصد) به همراه مواد زائد شهری دفع می شدند. لذا جهت جلوگیری از آلودگی محیط زیست برقراری یک سیستم مدیریتی مناسب جهت ساماندهی مواد زائد صنعتی امری ضروری به نظر می­رسد. اصلاح تجهیزات ، تغییر فرآیند تولید در راستای کاهش تولید مواد زائد خطرناک و آموزش کارخانجات در خصوص شناسایی بیشتر مواد زائد خطرناک در راستای مدیریت بهینه پسماندهای خطرناک و کاربرد متدهای علمی و به روز در خصوص مدیریت مواد زائد خطرناک می تواند در جهت نیل به این اهداف موثر باشد.همچنین شناخت صنایع ، مواد اولیه مورد استفاده ، محصولات و فرآورده های آنها و اثرات این مواد امری قابل توجه در کمک به سیستم مدیریت صحیح خواهد بود.

متن کامل [PDF 317 kb]   (1956 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: آب ، فاضلاب ، زباله
دریافت: 1390/11/28 | پذیرش: 1391/6/14 | انتشار: 1393/2/28

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله سلامت کار ایران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Iran Occupational Health

Designed & Developed by : Yektaweb