BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://ioh.iums.ac.ir/article-1-640-fa.html
زمینه و هدف: در میان سیستم‌هایی که فرد، روزانه در تعامل با آن می‌باشد، سیستم حمل‌و‌نقل عمومی وی را در معرض ریسک‌های متعددی قرارمی‌دهد. در این میان، مواجهه رانندگان با صدا می‌تواند از طریق ایجاد افت شنوایی و استرس، بر عملکرد ایمن راننده تأثیر گذاشته و در نتیجه منجر به بروز حادثه شود. لذا این مطالعه با هدف بررسی اثر صدا و استرس شغلی بر اعمال ناایمن و حوادث رانندگان اتوبوس انجام شد.
روش بررسی: این مطالعه مقطعی در بهار سال 1390 انجام‌شد. تعداد 54 راننده با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی ساده از بین رانندگان اتوبوس‌های شهری همدان انتخاب شدند. ابزارها و روش‌های مورد استفاده در جمع‌آوری اطلاعات شامل، دستگاه صدا‌سنج (CEL450)، پرسشنامه استرس شغلی فیلیپ‌ال‌رایس، پرسشنامه اطلاعات فردی، تکنیک نمونه‌گیری ایمنی و چک‌لیست آمار یکساله حوادث بود. آزمون‌های آماری مورد استفاده در تحلیل داده‌ها شامل ANOVA، Logistic و t-test در spss16 بود.
یافته‌ها: نتایج نشان‌داد 76% رانندگان استرس بالا دارند، درصد اعمال ناایمن انجام‌شده توسط رانندگان، 71/42% بوده و مواجهه صوتی آنها در محدوده ریسک بالا قرار دارد. همچنین نتایج نشان‌داد با افزایش میزان مواجهه صوتی و میزان استرس شغلی رانندگان درصد اعمال ناایمن و احتمال رخداد حادثه افزایش می‌یابد.
نتیجه‌گیری: با توجه به سطح بالای استرس، درصد بالای اعمال ناایمن و مواجهه صوتی در رانندگان مورد مطالعه، این افراد مستعد بروز حادثه می‌باشند. بنابراین اجرای برنامه مدیریت استرس و آموزش رانندگان درخصوص رعایت مسائل ایمنی به‌منظور کاهش سطح استرس و درصد اعمال ناایمن و درنتیجه کاهش حوادث ضرورت دارد
دریافت: 1391/1/6 | پذیرش: 1393/5/31 | انتشار: 1393/10/13
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
