زمینه و هدف: اختلالات اضطرابی از شایعترین اختلالات روانپزشکی در جمعیت عمومی هستند. دانشجویی پزشکی یکی از حرفههایی است که در محیط کار خود(دانشکده، بیمارستان و...) مواجهات مختلفی دارد و این مواجهات اثرات متفاوتی بر سلامت جسمی و روانی آنها دارد. در این مطالعه ما برآنیم که به بررسی شیوع اضطراب در بین دانشجویان دختر رشته پزشکی عمومی دانشگاه علوم پزشکی تهران بپردازیم. همچنین شیوع اضطراب براساس مقطع تحصیلی، وضعیت تأهل و محل زندگی نیز مورد بررسی قرار گرفته است.
روش بررسی: این مطالعه مقطعی و از نوع توصیفی تحلیلی میباشد. در این مطالعه نمونه میگیری به روش طبقه میبندی شده انجام شد. 196 نفر از دانشجویان دختر دانشگاه علوم پزشکی تهران(پردیس همت) انتخاب شدند و بهوسیله پرسشنامه اسپیلبرگر و پرسشنامه دموگرافیک مورد بررسی قرار گرفتند. نرم افزار SPSS 15 جهت ورود دادهها و آنالیز استفاده شد.
یافتهها: در این مطالعه بهطور کلی شیوع اضطراب 5/28%، شیوع اضطراب آشکار 5/25% و شیوع اضطراب پنهان 3/16% برآورد شد.
بحث و نتیجهگیری: در این مطالعه به این نتیجه رسیدیم که ارتباط معناداری بین اضطراب آشکار و مقطع تحصیلی وجود دارد و اضطراب آشکار در مقطع کارورزی بیش از سایر مقاطع است؛ همچنین در این تحقیق ارتباط معناداری بین اضطراب پنهان و محل زندگی بهدست آمد. در این مطالعه هیچگونه ارتباط معناداری بین شیوع اضطراب و وضعیت تاًهل نشان داده نشد.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |