مجله علمی پژوهشی

 زمینه و هدف : کاربرد دستگاههای بی خطرسازی پسماند با حرارت پایین در بیمارستان های کشور رو به افزایش است. احتمال تولید ترکیبات آلی فرار( VOCs ) و خطرناک در هوای خروجی از این دستگاهها وجود دارد. هدف اصلی این تحقیق بررسی ترکیبات آلی فرار در هوای خروجی این دستگاهها در چهار بیمارستان شهر تهران می باشد.

 روش بررسی : این تحقیق در بیمارستان های مجهز به دستگاههای بی خطرسازی از نوع: هیدروکلاو، اتوکلاو دارای خردکن، اتوکلاو بدون خردکن و دستگاه حرارت خشک انجام گرفت. از هر دستگاه 10 نمونه به صورت هفتگی درفاصله ی فروردین تا تیر سال1390تهیه شد. نمونه برداری با روش 1501 NIOSH انجام گرفت. نمونه ها در دو فاز کیفی و کمی با دستگاه GC-mass مورد سنجش قرار گرفته و نتایج با حدود مجاز مواجهه شغلی کوتاه مدت ( OEL- STEL ) ارائه شده توسط مرکز سلامت محیط و کار وزارت بهداشت مقایسه شدند.

 یافته ها : در فاز اول وجود ترکیبات BTEX (بنزن، تولوئن، اتیل بنزن و زایلن) بطور میانگین در 90 درصد از نمونه ها تایید شد. فاز دوم نشان داد که بالاترین غلظت های BTEX با میانگین ppm 35/9 به دستگاه اتوکلاو دارای خردکن و کمترین غلظت BTEX با میانگین ppm 25/1 به دستگاه اتوکلاو بدون خردکن تعلق دارد. به لحاظ پاکیزگی هوای خروجی، اتو کلاو بدون خردکن، هیدروکلاو، حرارت خشک و اتو کلاو با خردکن به ترتیب رتبه های 1 تا 4 را به خود اختصاص دادند.

 نتیجه گیری : غلظت گازهای بنزن، تولوئن، اتیل بنزن و زایلن در تمام نمونه ها از حدود مجاز مواجهه شغلی کوتاه مدت پایین تر بود. حضور ترکیبات آلی فرار در اکثر نمونه های اخذ شده با توجه به عمر کوتاه راه اندازی این دستگاهها (بین3 تا 9 ماه)، ضمن تایید پتانسیل مخاطره آمیز بودن این دستگاهها برای کارگران، پایش مستمر هوای خروجی آنها را مورد تاکید قرار می دهد.