شهرام صدقی، حسین شهنوازی، نادر خالصی،
دوره ۱۵، شماره ۵ - ( ۷-۱۳۹۷ )
چکیده
زمینه و هدف: سازمان بهداشت جهانی سلامت را به‌عنوان سلامت کامل جسمی، ذهنی و اجتماعی و نه صرفاً غیاب بیماری تعریف می‌کند. توجه به مفهوم رفاه و بهزیستی به‌عنوان جنبه مثبت سلامت در میان کارکنان سازمان‌های مختلف بخصوص در حوزه بهداشت و درمان رویکردی است که امروزه مدنظر بسیاری از پژوهشگران است. کارکنان پزشکی قانونی به جهت قرار گرفتن در معرض فشارهای خاص روحی و جسمی ناشی از مواجهه شدن با بسیاری از مراجعین دارای شرایط خاص آسیب اجتماعی جهت بهره بردن از سلامت شغلی نیازمند سلامت جسمی، اجتماعی، روحی و روانی می‌باشند.
روش بررسی: در این مطالعه تحلیلی کاربردی، جهت سنجش سلامت و عوامل فردی و شغلی تأثیرگذار بران، کارکنان اداره کل پزشکی قانونی استان تهران در ۴ حوزه تخصصی معاینات، تشریح، کمیسیون و آزمایشگاه پرسشنامه سلامت روانی و فیزیکی بر اساس مدل رفاه کل گرا شامل شش حیطه سلامت فیزیکی، اجتماعی، عاطفی، فکری، حرفه‌ای و معنوی را تکمیل نموده‌اند. برای تمام حیطه‌های رفاه تحت بررسی Cut Point ۳ در نظر گرفته شد. میانگین بالای ۳ را تحت عنوان وجود رفاه مناسب و میانگین زیر ۳ را عدم وجود رفاه در شرکت‌کنندگان گروه‌بندی شدند.
یافته‌ها: در این مطالعه تحلیلی ۱۹۷ نفر شرکت نمودند. نتایج نشان داد که ارتباط معناداری بین برگ خریدهای سابقه حمله قلبی، سابقه فشارخون، محل خدمت، مسئولیت کاری و نمره رفاه کل دارد. در مجموع رفاه عاطفی دارای بالاترین میانگین و رفاه فیزیکی دارای گم‌ترین میانگین در میان شرکت‌کنندگان در پژوهش بوده و کلیه شرکت‌کنندگان در مجموع دارای سلامت نرمال بوده‌اند.
نتیجه‌گیری: در نتیجه این پژوهش، سابقه بیماری قلبی و فشارخون، محل خدمت، نوبت‌کاری و مسئولیت کاری بالاترین تأثیر را بر سلامت دارند. همچنین نتایج نشان می‌دهد که نمره رفاه حرفه‌ای و فیزیکی بر اساس بخشه‌ای مختلف پزشکی قانونی نیز متغیر بوده و کارکنان سالن تشریح دارای نمره رفاه کمتری نسبت به بخشه‌ای دیگر می‌باشند که این نتایج نشان‌دهنده تأثیر مستقیم شرایط و محیط کاری بر سلامت کارکنان دارد. به‌عنوان نتیجه، مدیران پزشکی قانونی باید ارتقا سلامت و پایش دوره‌ای سلامت کارکنان را به‌عنوان بخشی از برنامه استراتژیک منابع انسان بر اساس مدل رفاه در نظر داشته باشند.
