هدف : رانندگی یکی از مشاغل سخت و خطرناک می‌باشد که میزان ابتلا، مرگ و میر و غیبت از کار بالاتری نسبت به مشاغل دیگر دارد و رانندگان مستعد ابتلا به افسردگی می‌باشند. از آنجا که افسردگی باعث تغییر مشخصی در رفتار، نگرش و تفکر می‌شود امکان بروز حوادث جاده‌ای را بالا می‌برد. هدف این مطالعه تعیین شیوع افسردگی و عوامل خطر آن در رانندگان کامیون بود.
روش بررسی : این مطالعه توصیفی به روش مقطعی انجام شد. جمعیت هدف رانندگان کامیون جاده‌ای ساکن استان یزد بودند. تعداد ۴۰۰ راننده بصورت تصادفی ساده از روی لیست رانندگان سازمان حمل و نقل انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده تست استاندارد بک بود. داده‌ها به صورت مصاحبه جمع‌آوری و با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد.
یافته‌ها : در مجموع ۳/۷۰درصد رانندگان درجاتی از افسردگی داشتند: ۸/۱۴ افسردگی اساسی ، ۴/۲۵ درصد افسردگی متوسط و ۱/۳۰ درصد به درجات خفیف‌تر افسردگی مبتلا بودند و فقط ۷/۲۹ درصد آنها فاقد علائم افسردگی بودند. بین نمره افسردگی با تعداد سیگار مصرفی و مدت سفر همبستگی مثبت و معنی‌دار و با ساعات خواب در طول سفر همبستگی معکوس و معنی‌داری بدست آمد. میزان افسردگی در رانندگانی که در یکسال گذشته سابقه تصادف داشتند به طور معنی‌داری بالاتر بود.
نتیجه‌گیری : با توجه به آمار هشدار‌دهنده افسردگی در رانندگان کامیون لازم است کمیته‌های تخصصی و کار گروه‌های لازم جهت بررسی بیشتر و رفع مشکلات رانندگان تشکیل و اقدامات لازم صورت گیرد
