زمینه و هدف: در میان انواع مختلف حوادث شغلی در صنعت ساختمان، حوادث افتادن اجسام و سقوط افراد (گروه اول) ۴۴% حوادث ساختمانی را به خود اختصاص میدهد. همچنین حوادث تصادف با وسایل نقلیه، برقگرفتگی، ریزش آوار و انفجار یا حریق (گروه دوم) در عین اینکه تنها ۷% فراوانی دارند، حدود ۲۶% از کل موارد منجر به فوت و از کارافتادگی کلی را تشکیل میدهند. هدف از این تحقیق بررسی این دو گروه از حوادث و بحث پیرامون نتایج حاصله در جهت شناسایی خطرات بالقوه در صنعت ساختمان می‌باشد.
روش بررسی: روش‌های دادهکاوی به منظور آنالیز تحلیل دادهها در زمینهپژوهشهای حاضر مختلف بکار میروند. به کار گرفته شده است. لذا ۲۱،۸۶۴ داده اخذ شده از سازمان تأمین اجتماعی که مربوط به حوادث ساختمانی سراسر کشور بین سالهای ۱۳۸۶ تا ۱۳۹۰ بودند (پس از انجام مراحل پیشپردازش) با دو روش درخت تصمیم و قواعد انجمنی مورد بررسی و تحلیل قرار گرفتند.
یافته‌ها: در گروه اول حوادث، فراوانی وقوع حوادث در شیفت شب کمتر از سایر حوادث بوده و آسیب وارده به سر، پشت و ستون فقرات و اندام تحتانی بیشتر است. نتیجه نهایی تقریباً مشابه سایر حوادث می‌باشد. در گروه دوم، فراوانی حوادث بین افراد متأهل و مسنتر بیشتر از افراد مجرد و جوان می‌باشد. در شیفت عصر و خصوصاً شب و همین طور در روزهای تعطیل آخر هفته فراوانی بالاتری مشاهده شد. در این گروه آسیب به سر، صورت و گردن بیشتر از سایر حوادث می‌باشد.
نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر در مجموع نتایج مطالعات پیشین را تصدیق می‌نماید و در نتیجه کاربرد روش‌های دادهکاوی با موفقیت همراه بوده است. سیاستگذاران و مدیران صنعت ساختمان و همچنین مسئولین شرکت‌های بیمه با بهرهگیری از چنین الگوهایی می‌توانند راهکارهای مناسب جهت جلوگیری از وقوع حوادث ارایه نمایند.
