محمدحسین بهشتی، روح الله حاجی زاده، یوسف فقیه نیا ترشیزی، علی عالمی، سید احسان سمائی،
دوره ۱۶، شماره ۳ - ( ۶-۱۳۹۸ )
چکیده
زمینه و هدف: حوادث ناشی از تجهیزات بازی کودکان تهدیدی جدی برای سلامت کودکان تلقی می‌شود ایمن سازی این تجهیزات مستلزم رعایت استانداردهای ایمنی است. هدف مطالعه حاضر تعیین میزان مطابقت ایمنی تجهیزات بازی کودکان در پارکهای عمومی شهر با استانداردهای ملی ایمنی است.
روش‌بررسی: پژوهش حاضر از نوع کاربردی است که با ترکیب روش‌های توصیفی و پیمایشی و بهره گیری از کارشناسان و استانداردهای ایمنی مربوط به تجهیزات باز کودکان در مقطع زمانی پاییز و زمستان ۱۳۹۶ در پارک های عمومی شهر گناباد صورت گرفت. در این مطالعه کلیه تجهیزات بازی کودکان موجود در پارک های عمومی شهر گناباد ، شامل سرسره، تاب و الاکلنگ به صورت تمام‌شماری مورد بررسی قرار گرفتند ارزیابی میزان ایمنی تاب، سرسره و الاکلنگ ها به ترتیب بر اساس الزامات استانداردهای ۲-۶۴۳۶ ، ۳-۶۴۳۶ و ۶-۶۴۳۶ موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران انجام شد.
یافته‌ها: بر اساس نتایج مطالعه حاضر در مورد تاب ها در ۱۱ مورد از الزامات استاندارد ۲-۶۴۳۶ عدم انطباق وجود دارد. بطور کلی فاصله بین نقاط آویز با الزامات استاندارد مغایرت دارد. حداقل فاصله افقی بین نشیمنگاه های۲ تاب مجاور رعایت نشده است. میزان فاصله تاب ها از سطح زمین کمتر از حد استاندارد است. فاصله افقی بین کناره نشیمنگاه تاب و ساختار مجاور مطابق استاندارد نیست. نتایج ارزیابی سرسره نشان داد که در ۲۵ مورد از الزامات استاندارد ۳-۶۴۳۶ عدم انطباق وجود دارد. در ۶۵% سرسره ها میله افقی محافظ برای قسمت باز دسترسی تهیه نشده است و در ۷۵% آنها ارتفاع میله افقی محافظ در حد استاندارد نمی باشد. در ۸۰% سرسره ارتفاع محافظ پهلویی بخش شروع سرسره متصل برابر ۵۰۰ میلی متر نمی باشد. در ۶۰% سرسره ها بخش شروع آنها دارای طول حداقل ۳۵۰ میلیمتر نمی باشد. در ۷۵% آنها انتقال بخش سریدن به بخش خروج با تغییر شیب ناگهانی انجام می شود. در ۵۵% سرسره حداقل طول بخش خروج مطابق استاندارد نمی باشد.
نتایج ارزیابی الاکلنگ ها نشان داد که بطور کلی در ۹ مورد از الزامات عدم انطباق وجود دارد. بطور کلی زمین الاکلنگ دارای سطح جذب ضربه و حفاظ پشتی مناسب نمی باشند. میرایی بسیار کم الاکلنگ باعث شک ناگهانی می شود. برای هیچکدام از الاکلنگ های بررسی شده جای پای مناسب در نظر گرفته نشده است. در تمام پارک ها پشتی نشیمنگاه دارای پیش آمدگی است و گرد نشده است.
نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر بر ممیزی ایمنی و ارتقاء سطح ایمنی تجهیزات بازی کودکان تاکید دارد و ارتقاء سطح ایمنی تجهیزات بازی کودکان را به عنوان یک ضرورت بیان می کند. طراحی سرسره ها و همچنین اصلاح زمین های تجهیزات بازی کودکان بر اساس استانداردهای مربوطه در اولویت می باشد.
مهدی مشکی، علی عالمی، مجید فلاحی، حسن سروری خواه،
دوره ۱۷، شماره ۱ - ( ۳-۱۳۹۹ )
چکیده
زمینه و هدف: امروزه استفاده از کامپیوتر در هر کاری ضروری شده و کمتر شغلی را میتوان یافت که درآن برای انجام وظایف از کامپیوتر استفاده نشود. کار با کامپیوتر در مدت طولانی در شرایط استاتیک و وضعیت بدنی نامناسب ممکن است منجر به اختلالات اسکلتی –عضلانی شود. کاربران رایانه با توجه به ماهیت کاری خود، شیوع زیادی از اختلالات اسکلتی –عضلانی را گزارش میکنند. از مهمترین استراتژیهای پیشگیری از ابتلا به اختلالات اسکلتی –عضلانی مرتبط با کار آموزش است. جهت کسب نتایج مفید و موثر، آموزش میبایست بر مبنای نظریهها و الگوهای تغییر رفتار طراحی گردد. لذا این پژوهش با هدف بکارگیری الگوی پرسید- پروسید در ارتقای رفتارهای پیشگیری کننده از اختلالات اسکلتی –عضلانی در کاربران رایانه انجام شد.
روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی تصادفی شاهددار ۱۱۰نفر از کاربران رایانه ای انتخاب شدند. پس از بررسی انجام شده و تعیین ریسک فاکتورهای ایستگاه های کاری مورد بررسی با روش ارزیابی سریع تنش اداری (ROSA)، کاربرانی که دارای سطح احتمال خطر زیاد ابتلا به اختلالات اسکلتی –عضلانی بودند و ایستگاه کاری آنها به اقدامات اصلاحی و مداخله ای نیاز داشت، وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه استاندارد نوردیک، چک لیست ارزیابی سریع تنش اداری و پرسشنامه محقق ساخته بر اساس سازه های الگوی آموزشی پرسید- پروسید بود. روایی و پایایی پرسشنامه محقق ساخته در مطالعه مقدماتی بررسی شد. بر اساس نتایج به دست آمده از تکمیل اولیه پرسشنامه ها، مداخله آموزشی مناسب که شامل کتابچه آموزشی و فیلم‌های آموزشی در خصوص حرکات کششی و اصلاحی، آموزش و تمرین‌های صحیح نشستن در حین کار با رایانه بود، طراحی و در گروه آزمون اجرا شد. قبل و بعد از مداخله، داده ها در نرم افزار SPSS,۲۴ با استفاده از آزمون های توصیفی (میانگین، انحراف معیار، تعداد و درصد) و آزمون های تحلیلی (آزمون من ویتنی، کای اسکوئر و ویلکاکسون) تجزیه و تحلیل شد.
یافته ها: نتایج پرسشنامه نوردیک نشان داد که شیوع علائم اختلالات اسکلتی–عضلانی در کاربران رایانه به ترتیب در کمر (۶۰درصد)، گردن (۵۸درصد) و شانه (۵۱درصد) از دیگر اندام های بدن بیشتر بود. تفاوت معنا داری بین شیوع اختلالات اسکلتی-عضلانی در دو گروه مورد بررسی وجود نداشت. قبل از مداخله بین میانگین نمرات نهایی ROSA، نمرات متغیرهای الگوی آموزشی پرسید –پروسید از قبیل عوامل مستعدکننده، عوامل تقویت کننده و عوامل قادر کننده در دو گروه تفاوت معناداری مشاهده نشد. پس از انجام مداخلات آموزشی بین میانگین نمره نهایی ROSA و اجزاء آن (۰۰۰۱/۰p=) و همچنین میانگین نمرات عوامل مستعدکننده (آگاهی و نگرش)، عوامل تقویت کننده و عوامل قادر کننده الگوی پرسید-پروسید در دو گروه تفاوت معنادار مشاهده شد (۰۰۰۱/۰p=).
نتیجه گیری: طراحی و اجرای برنامه‌های آموزشی ارگونومیک منطبق با اجزای روش ROSA بر اساس الگوی پرسید-پروسید با تغییر در عوامل مستعدکننده (آگاهی و نگرش)، عوامل تقویت‌کننده و عوامل قادر کننده کاربران رایانه نسبت به ارتقای رفتارهای پیشگیری‌کننده از اختلالات اسکلتی –عضلانی مؤثر است و میتوان از آن به‌عنوان چارچوبی جهت طراحی مداخلات آموزشی برای کاربران رایانه استفاده کرد.
