الهه بهرامی وزیر، اعظم محمدی، فائزه محمدشاهی، اشرف دریکوند مقدم، نسیبه شریفی نیا، حانم الهه سادات سعیدی فر، فاطمه قلیچ خانی، یوسف فقیه نیا ترشیزی،
دوره ۱۹، شماره ۱ - ( ۱-۱۴۰۱ )
چکیده
زمینه و هدف: استرس شغلی از شایعترین بیماریهای شغلی است، که بر کیفیت خدمات تاثیر بسزایی دارد و خلاقیت هسته کار بالینی است. بر طبق بررسیهای انجام شده تاثیر شرایط استرس زا بر خلاقیت نیاز به مطالعات بیشتری دارد، مطالعه حاضر قصد دارد ارتباط استرس شغلی با خلاقیت و عوامل پیشگویی کننده استرس شغلی را در ماماها تعیین کند.
روش بررسی: مطالعهی توصیفی – تحلیلی حاضر بر روی ۱۱۴ نفر از ماماهای شاغل در بیمارستانهای آموزشی- درمانی شهر ایلام در سال ۱۳۹۸ انجام شد. نمونه گیری به صورت در دسترس با استفاده از پرسشنامههای مشخصات فردی اجتماعی، استرس شغلیHSE و خلاقیت عابدیCT انجام شد. برای بررسی ارتباط استرس شغلی با خلاقیت از آزمون همبستگی پیرسون و برای تعیین متغیرهای پیشگویی کننده استرس شغلی از آزمون مدل خطی عمومی استفاده شد. داده ها با استفده از SPSS نسخه ۲۱ تجزه و تحلیل شدند.
یافته ها: اکثر ماماها (۶۲% ) استرس شغلی کمی داشتند و ۳۵% استرس شغلی نداشتند. میانگین نمره کلی استرس شغلی۵/۰±۳/۳ از نمره قابل کسب ۱ تا ۵ بود. میانگین نمره کلی خلاقیت ۷/۱۴ ±۵/۱۳۱ از نمره قابل کسب ۶۰ تا ۱۸۰ بود. استرس شغلی با خلاقیت و زیر دامنههای آن ارتباط نداشت. داشتن سطح تحصیلات کمتر (۰۱۴/۰ =P ،۹/۰ تا ۱/۰=% ۹۵ CI، ۵/۰=B ) و رضایت داشتن از اشتغال در بیمارستان (۰۱۰/۰ =P ،۴/۱ تا ۰۵/۰=% ۹۵ CI، ۲/۰=B ) به عنوان پیشگویی کنندههای استرس شغلی بودند.
نتیجه گیری: با توجه به کم بودن سطح استرس شغلی و بالا بودن سطح خلاقیت، مدیران بیمارستانی میتوانند از این عوامل در کنار رضایت از اشتغال در بیمارستان به منظور ارائه خدمات بالینی با کیفیت بیشتر بهره بگیرند.
