محمود وکیلی، شهین اسلامی فارسانی، سید محمد حسین حسینی، محمد حسین دهقانی تفتی،
دوره ۶، شماره ۴ - ( زمستان ۱۳۸۸ )
چکیده
هدف : رانندگی یکی از مشاغل سخت و خطرناک می‌باشد که میزان ابتلا، مرگ و میر و غیبت از کار بالاتری نسبت به مشاغل دیگر دارد و رانندگان مستعد ابتلا به افسردگی می‌باشند. از آنجا که افسردگی باعث تغییر مشخصی در رفتار، نگرش و تفکر می‌شود امکان بروز حوادث جاده‌ای را بالا می‌برد. هدف این مطالعه تعیین شیوع افسردگی و عوامل خطر آن در رانندگان کامیون بود.
روش بررسی : این مطالعه توصیفی به روش مقطعی انجام شد. جمعیت هدف رانندگان کامیون جاده‌ای ساکن استان یزد بودند. تعداد ۴۰۰ راننده بصورت تصادفی ساده از روی لیست رانندگان سازمان حمل و نقل انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده تست استاندارد بک بود. داده‌ها به صورت مصاحبه جمع‌آوری و با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد.
یافته‌ها : در مجموع ۳/۷۰درصد رانندگان درجاتی از افسردگی داشتند: ۸/۱۴ افسردگی اساسی ، ۴/۲۵ درصد افسردگی متوسط و ۱/۳۰ درصد به درجات خفیف‌تر افسردگی مبتلا بودند و فقط ۷/۲۹ درصد آنها فاقد علائم افسردگی بودند. بین نمره افسردگی با تعداد سیگار مصرفی و مدت سفر همبستگی مثبت و معنی‌دار و با ساعات خواب در طول سفر همبستگی معکوس و معنی‌داری بدست آمد. میزان افسردگی در رانندگانی که در یکسال گذشته سابقه تصادف داشتند به طور معنی‌داری بالاتر بود.
نتیجه‌گیری : با توجه به آمار هشدار‌دهنده افسردگی در رانندگان کامیون لازم است کمیته‌های تخصصی و کار گروه‌های لازم جهت بررسی بیشتر و رفع مشکلات رانندگان تشکیل و اقدامات لازم صورت گیرد
منصور طحانیان، لیلا جویباری، محمدعلی وکیلی، اکرم ثناگو، زینب حقدوست،
دوره ۱۵، شماره ۲ - ( ۳-۱۳۹۷ )
چکیده
زمینه و هدف: کیفیت نامطلوب خواب و خستگی از مشکلات شایع پرسنل اورژانس پیش بیمارستانی به شمار می رود. کار شیفتی پرسنل پیش بیمارستانی می تواند اثرات منفی بر عملکرد شغلی، کیفیت خواب، سلامت فیزیکی، سلامت روانی داشته باشد و سبب مصرف بی رویه داروهای مختلف و تنش های شغلی گردد. روش‌های مختلف دارویی و غیر دارویی برای درمان اختلالات خواب و خستگی انجام می شود. یکی از درمان های مکمل و غیر دارویی که به عنوان یک مداخله در جهت کاهش اختلال خواب و خستگی به کار می رود، آرام سازی پیشرونده عضلانی است. مطالعات اندکی در زمینه خواب و خستگی در پرسنل اورژانس پیش بیمارستانی انجام شده است. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر آرام سازی پیشرونده عضلانی بر کیفیت خواب و خستگی در پرسنل اورژانس پیش بیمارستانی مرکز مدیریت حوادث و فوریت های پزشکی اجرا شد.
روش بررسی: این مطالعه مداخله ای در سال ۱۳۹۴ روی پرسنل پیش بیمارستانی مرکز مدیریت حوادث و فوریتهای پزشکی استان گلستان انجام شد. از پرسنل دارای امتیار خواب نامطلوب (بیش از ۵)، ۷۲ نفر به روش تصادفی ساده انتخاب و به دو گروه آزمون و کنترل جایگزین شدند. در گروه آزمون، شرکت کنندگان به مدت ۴۵ روز، روزانه دو نوبت تکنیک آرام سازی پیشرونده عضلانی را انجام دادند، در گروه کنترل اقدام خاصی صورت نگرفت. قبل و بعد از مداخله با استفاده از پرسشنامه کیفیت خواب پیترزبرگ و خستگی بررسی و مقایسه شد. داده ها با استفاده از آزمون های تحلیلی در سطح معنی داری p<۰,۰۵ تحلیل شدند.
یافته ها: بین نمره کیفیت خواب و خستگی پرسنل پیش بیمارستانی در گروه آزمون و کنترل در مرحله قبل و بعد از مداخله تفاوت معنی دار وجود داشت (P<۰,۰۰۱). در گروه آزمون و پس از آرام سازی پیشرونده عضلانی نمره کیفیت خواب از ۲,۵۷±۱۱.۶۳ به ۱,۶۳ ± ۳,۵۳ و نمره خستگی از ۱۱,۵۹±۵۱,۹۷ به ۵,۰۴±۳۱,۵± ۵.۰۴ کاهش یافت (P<۰,۰۰۱). در گروه کنترل نمره کیفیت خواب از۲,۳۵ ± ۱۰,۶۹±۲.۳۵ به ۲,۷۷ ± ۹,۲۷ کاهش و نمره خستگی از ۱۲,۰۷± ۴۹.۳۳ به ۸.۶ ± ۵۸.۶۶ افزایش یافت (P<۰.۰۰۱).
نتیجه گیری: اجرای آرام سازی پیشرونده عضلانی باعث کاهش خستگی و بهبود کیفیت خواب در پرسنل پیش بیمارستانی گردید. با توجه به آسان بودن فراگیری آن، کم هزینه بودن و عدم نیاز به زمان قابل توجه می توان از این روش برای کاهش بی خوابی و خستگی و عوارض آن در پرسنل پیش بیمارستانی استفاده نمود.
