زمینه و هدف: با اینکه رفتگران شهرداری یک گروه پرخطر برای ابتلا به عفونتهایی چون ایدز و هپاتیت هستند، اما مطالعات کمی در زمینه رفتارهای شغلی پرخطر رفتگران انجام شده است. هدف مطالعه حاضر تعیین رفتارهای پرخطر شغلی منجر به عفونت در رفتگران شهرداری منطقه ۲۰ تهران در سال ۱۳۸۸ می باشد.
روش بررسی: مطالعه از نوع توصیفی تحلیلی می باشد. روش کار بدین صورت است که پس از تهیه پرسشنامه خودساخته و بررسی روایی و پایایی آن، ۴۰۰ رفتگر شاغل در منطقه ۲۰ تهران بصورت نمونه گیری آسان انتخاب و پرسشنامه های خودساخته برای آنها تکمیل شدند. سپس داده های جمع آوری شده توسط نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته ها: ۳۰ درصد رفتگران سابقه نیدل استیک داشتند. ۵/۳۵٪ رفتگران سابقه بریدن دست با تیغ های موجود در زباله داشتند. ۵/۲۵٪ رفتگران کار خاصی در مواجهه با سر سوزنهای افتاده در خیابان و دیگر محلها انجام نمی دادند و بدون وجود دستکش ایمن اقدام به جابجایی آنها می نمودند. در صورت نیدل استیک ۵ /۲٪ آنان از آب تمیز ، ۸/۳٪ از آب و صابون و ۸/۷٪ از الکل جهت شستشوی موضع آسیب دیده استفاده میکردند ، ۵/۰٪ با فشار موضع آسیب دیده خون را خارج میکردند، ۱۱٪ به پزشک مراجعه می کردند و ۵/۷۴٪ هیچ اقدامی انجام نمیدادند. ۸/۴٪ هرگز دستکش هنگام جمعآوری زباله نمی پوشیدند و ۵۴٪ همیشه
می پوشیدند. ۸/۴٪ هرگز چکمه هنگام جمع آوری زباله نمی پوشیدند و ۵/۴۱٪ همیشه می پوشیدند. ۶۵ درصد رفتگران بیان نمودند که پیمانکار تحت قرارداد شهرداری دستکش و چکمه در اختیار آنها قرار می دهد و ۵۳ درصد رفتگران کیفیت این وسایل را نامناسب و غیر ضخیم می دانستند.
نتیجه گیری: یافته ها نشان دهنده وجود رفتارهای شغلی پرخطر جهت ابتلا به عفونتهایی چون هپاتیت و ایدز در میان رفتگران می باشد. خطرات نیدل استیک، پیشگیری از بروز آن و اقدامات درمانی لازم پس از نیدل استیک باید به رفتگران و پیمانکاران تحت قراداد شهرداریها آموزش داده شود. ضمنا در اختیار قرار دادن تجهیزات ایمن مانند دستکش و چکمه برای همه رفتگران توسط پیمانکارهای تحت قراداد شهرداریها لازم شمرده می گردد.
