مجله علمی پژوهشی

  هدف : یکی از پارامترهای تاثیر‌گذار بر نحوه رفتار افراد در محیط کار، درک کارکنان از ریسک‌های موجود در محیط کار می‌باشد. در پژوهش حاضر تأثیر اجرای آنالیز ایمنی شغلی بر درک ریسک کارگران مشاغل پرمخاطره یک پالایشگاه مورد مطالعه قرار گرفته است.

  روش بررسی : ابتدا با استفاده از روش حذف، ۵ شغل پر‌مخاطره پالایشگاه شناسایی شد. سپس آنالیز ایمنی شغلی برای این مشاغل انجام گردید. قبل و بعد از انجام آنالیز ایمنی شغلی، درک ریسک شاغلین توسط پرسشنامه استانداردی مورد ارزیابی قرار گرفت. این پرسشنامه شامل سؤالات مختلفی است که درک ریسک را از منظرهای مختلفی مورد ارزیابی قرار می‌دهد. پرسشنامه برای دو حالت قبل و بعد از انجام آنالیز ایمنی شغلی توسط کارگران مشاغل مربوطه تکمیل و نتایج مورد مطالعه قرار گرفت .

  یافته‌ها : بررسی ۵۰ شغل فنی، تولیدی و تعمیراتی موجود در واحد شمالی پالایشگاه نشان داد که ۵ شغل جوشکاری، برشکاری داربست‌بندی، عایق‌کاری و لوله‌کشی به ترتیب جزو پرمخاطره‌ترین مشاغل این واحد پالایشگاهی است. نتایج نشان داد که اجرای آنالیز ایمنی شغلی، سبب افزایش معنی دار (P_Value<۰,۰۱) : اعتقاد شاغلین مورد مطالعه نسبت به وجود عوامل زیان آور در محیط کار، درک ریسک کلی افراد از حوادث تأسیساتی، درک ریسک صدمه به افراد در صورت بروز حوادث، درک کارگران از احتمال آسیب‌دیدگی در محیط کار، درک کارگران نسبت به موضوع تولید در مقابل ایمنی، درک کارگران نسبت به علل حوادث و اعتقاد آنان نسبت به تجهیزات حفاظت فردی می‌شود اما این تأثیر در گروه‌های شغلی‏، سنی، سابقه کار و تحصیلات متفاوت است.

  نتیجه‌گیری : اجرای آنالیز ایمنی شغلی تاثیر معنی‌داری بر بهبود درک ریسک کارگران دارد.

  زمینه و هدف : در حرکت شتابان صنعتی شدن عدم توجه جدی به اصول ایمنی باعث بالارفتن نرخ حوادث شغلی در محیط‌ های کاری شده است. طبق گزارش سازمان بین المللی کار تقریباً یک سوم مرگ‌های ناشی از کار از طریق حادثه رخ داده است. هدف از انجام این مطالعه بررسی علل حوادث ناشی از کار در کارگاههای تحت پوشش سازمان تامین اجتماعی یزد در سال ۱۳۸۴ می باشد.

  روش بررسی : این پژوهش مطالعه‌ای توصیفی است و به منظور تعیین میزان فراوانی انواع حادثه و عوامل موثر بر آن صورت گرفته است. حجم نمونه ۷۷۶ نفر می‌باشد که با روش سرشماری از کلیه حوادثی که در سال مذکور در استان یزد رخ داده صورت گرفته است. گردآوری داده‌ها از طریق پرسشنامه و اطلاعات موجود در تامین اجتماعی انجام شده است.

  یافته‌ها : نتایج نشان داد که بیشترین تعداد حادثه مربوط به شهرستان یزد بوده (۲/۴۱%) و همچنین میانگین سنی حادثه دیدگان نیز ۵/۲۹ سال می‌باشد و بیشترین علت حوادث سقوط(۸/۲۰%) بوده و انگشتان دست با ۵/۳۱ درصد بیشترین عضو حادثه دیده می‌باشند.

  نتیجه‌گیری : توزیع سنی حادثه دیدگان نشان داد که میزان حادثه در میان افراد جوان بیشتر است. این نتیجه با تحقیقات مشابه در ایران و سایر کشورها مطابقت دارد. همچنین از نظر علل وقوع حادثه، سقوط در رده اول قرار دارد.

زمینه و هدف: زیرساخت ها از مهمترین بخش های حیاتی امنیت ملی،امنیت عمومی و زیست محیطی در هر جهان هستند. بروز حوادث در زیرساخت­های اساسی از اتفاقات معمول درتمام کشورهای دنیاست. وقوع چنین حوادثی سبب آسیب و صدمه به انسان،صنعت ومحیط زیست می گردد. صنعت ساختمان سازی با مسائل و ابهامات  زیادی مواجه ذاتی دارد. در  کشور ایران حوادث و اتفاقات این صنعت در مقایسه با سایر صنایع بیشتر است.این مطالعه با هدف ، اولویت بندی شاخص های ایمنی و بهداشت در صنعت ساخت و ساز در دو گروه ساختمانهای کوچک و بزرگ با استفاده از روش تاپسیس فازی انجام شده است.

روش بررسی: شاخص­ها جهت کلیه محورهای فعالیتی مهمترین بخش و بدنه استقرار سیستم  مدیریت ریسک محسوب می­گردند. برای ارزیابی عملکرد بهداشت وایمنی در صنعت ساخت و ساز ابتدا شاخص های عملکردی از میان لیست مبسوط شاخص ها، کلیدی سازی و انتخاب گردید. سپس شاخص های کلیدی سازی شده با کمک معیارهای SMART( Specific, Measurable, Achievable, Realistic Timeable) وزن دهی و اولویت بندی  شد.

یافته ها:نتایج بدست آمده از آنالیز فازی تاپسیس مبنی بر تعیین اولویت شاخصهای ایمنی بهداشت در هر گروه از ساختمان های کوچک و بزرگ، بیانگر  محدوده مختلفی از اولویت شاخصهای۲۸گانه میباشد. ایمنی سازه­های هم جوار و همچنین استفاده از  وسایل حفاظت فردی PPE Personal protective Equipment) )در ساختمانهای کوچک و حداکثر ۶ طبقه از ضریب نزدیکی بالایی برخوردار بود.در حالیکه در ساختمانهای بزرگ و بیش از ۶ طبقه صدا، ایمنی داربست، گودبرداری و بالابرها به دلایل ارتفاع و گستره عمودی سازه ها در اولویت بالاتری قرار داشتند.

نتیجه گیری: اولویت بندی  شاخص های ایمنی و بهداشت مبتنی بر روش تاپسیس فاز ی با کمک معیارهایSMART می­تواند به عنوان یک روش کاربردی در رشته مهندسی بهداشت حرفه ای باشد.