حمیدرضا میرشکاری، فرهاد کهرازهی، محمود شیرازی،
دوره ۱۹، شماره ۱ - ( ۱-۱۴۰۱ )
چکیده
زمینه وهدف: درعصرحاضر،سرمایه ارزشمند نیروی انسانی، گوی سبقت را از دیگر سرمایه های سازمانی به لحاظ اهمیت ربوده است. این امر موجب شده تا طراحی و تدارک برنامه های گسترده و متنوع جهت رشد و شکوفایی توان تخصصی و حرفه ای کارکنان به بالندگی،رضایت شغلی،دلبستگی و بهبود کیفیت زندگی کاری آنان منجرشود.هدف اصلی این تحقیق بررسی اثربخشی آموزش طرحواره درمانی گروهی بر کیفیت زندگی کاری و رضایت شغلی کارکنان شرکت مهندسی انرژی گستران نیمروز می‌باشد.
روش بررسی:
این پژوهش نیمه تجربی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را، کلیه پرسنل شرکت انرژ ی گستران نیمروزبه تعداد۲۰۰ نفررادرسال ۱۳۹۹ تشکیل داده اندکه از این تعداد ۳۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و بر اساس ملاک های ورودبه پژوهش، و به شیوه تصادفی در دو گروه ۱۵ نفری کنترل و آزمایش به عنوان نمونه پژوهش قرارگرفتند.گروه آزمایش مداخله اموزش طرحواره درمانی را دریافت کردند. ولی گروه کنترل هیچ مداخله ی دریافت نکردند. طرحواره درمانی شامل ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای بود.ابزار پژوهش شامل پرسشنامه دموگرافیک ودو پرسشنامه رضایت شغلی بری فیلد و روث در سال (۱۹۵۱)، پرسشنامه کیفیت زندگی کاری والتون(QWL)(۱۹۷۳)بود.داده هابانرم افزارSPSS۲۲موردتجزیه وتحلیل قرارگرفت.
یافته ها:
یافته های پژوهش نشان داد که پس ازمداخلات ومحاسبات انجام شده وتحلیل نتایج آموزش طرحواره درمانی گروهی منجربه افزایش میانگین نمرات اجزای متغیرکیفیت زندگی کاری (پرداخت منصفانه و کافی(۰۰۱/۰≥P ،۵۴/۲۴= F)، محیط کاری ایمن و بهداشتی(۰۲/۰≥P ،۷۹/۵= F)، توسعه قابلیت¬های انسانی(۰۰۱/۰≥P ،۹۲/۱۷= F)، فرصت رشد و امنیت مداوم(۰۰۱/۰≥P ،۵۰/۲۷= F)، یکپارچگی و انسجام اجتماعی(۰۰۱/۰≥P ،۸۳/۱۲= F)، قانون گرایی(۰۴/۰≥P ،۴۱/۴= F)، فضای کلی زندگی(۰۰۲/۰≥P ،۸۵/۱۱= F)، وابستگی اجتماعی زندگی کاری(۰۰۱/۰≥P ،۷۸/۱۸= F) و نمره کلی کیفیت زندگی کاری (۰۰۱/۰≥P ،۸۷/۳۳= F)) و همچنین افزایش میانگین نمرات متغیر رضایت شغلی(۰۰۱/۰≥P ،۵۵/۱۷= F) درکارکنان گروه ازمایشی نسبت به گروه کنترل گردید
نتایج:
باتوجه به نتایج پژوهش، اموزش طرحواره درمانی گروهی می توانددرکیفیت زندگی کاری ورضایت شغلی کارکنان شرکت، موثرواقع شده وبدین ترتیب سطح بهره وری انان درسازمان افزایش یابد. ودراثراین آموزشها فردیاد می گیردکه پاسخ سازگارانه تری راجایگزین ذهنیت قبلی کند،که این امراحتمالاَ از میزان استرس و تنیدگی شغلی وی کاسته شده ومیزان رضایت شغلی وکیفیت زندگی کاری اوراافزایش خواهدداد؛ لذا پیشنهاد می شود برگزاری دوره های آموزشی جهت بالا بردن مهارت ها، با افزایش احساس مؤثر بودن و افزایش میل و انگیزش بیشتر به کار و بهبود کیفیت زندگی کاری ، ورضایت شغلی به صورت منظم در برنامه کاری کارکنان قرار گیرد و یا درقالب محتواهای آموزشی، مثل پوستر و پیام های آموزشی کوتاه، برای تداوم هرچه بهتر عملکرد کاری و جلوگیری ازهرگونه آسیب ناشی از عدم رضایت شغلی ویاکیفیت زندگی کاری درنظرگرفته شود.(پیشنهادات عملی درپایان نتیجه گیری بطورمفصل امده است
