اعظم غفاری باغستانی، علی اکبر سلیمانیان، طیبه رحیمی پردنجانی،
دوره ۲۰، شماره ۱ - ( ۱-۱۴۰۲ )
چکیده
چکیده
زمینه و هدف: بی توجهی به خشونتخانگیبه عنوان یک آسیب اجتماعی جدی، می تواند زیانهای جبران ناپذیری به جامعه وارد کند. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش میانجیگری بهزیستی فردی در رابطه بین استانداردهای زندگی مشترک و خشونت خانگی در کارکنان بیمارستان های شهر بجنورد می باشد.
روش بررسی: طرح پژوهش همبستگی از نوع الگویابی معادلات ساختاری بود. نمونه شامل ۲۵۰ نفر از کارکنان متأهل بیمارستانهای شهر بجنورد بود که به روش سرشماری انتخاب شدند. شرکت کنندگان در این پژوهش پرسشنامه اختصاصی رابطه (ISRS)، پرسشنامه بهزیستی عمومی (GWB) و پرسشنامه تاکتیکهای حل تعارض (CTS۲) را تکمیل نمودند. برای آزمودن الگوی پیشنهادی، روش الگویابی معادلات ساختاری با استفاده از رویکرد دو مرحله اندرسون و گریبینگ و با کمک نرم افزار AMOS- ۲۴و SPSS- ۲۴به کار برده شد و برای بررسی معناداری اثرات غیر مستقیم، روش بوت استروپ به کار گرفته شد.
یافته‌ها: یافته ها نشان داد الگوی پیشنهادی از برازندگی خوبی برخوردار است. استانداردهای زندگی مشترک و بهزیستی فردی رابطه معنی داری با خشونت خانگی دارند. همچنین اثر میانجی گری بهزیستی فردی در رابطه بین استانداردهای زندگی مشترک و خشونت خانگی مورد تائید قرار گرفت (۰۰۰۱/۰ <P).
بحث و نتیجه‌گیری:پژوهش حاضر نقش واسطهای بهزیستی فردی را در رابطه بین استانداردهای زندگی مشترک و خشونت خانگی را نشان داد. بنابراین مداخلات زوج درمانی می توانند با تکیه بر استانداردهای زندگی مشترک و نیز آموزش به زوجین برای تقویت بهزیستی فردی، خشونت خانگی را کاهش دهند.
