زمینه و هدف: انتشار گاز دی اکسیدگوگرد، تأثیر زیان‌باری بر انسان و محیط‌زیست دارد. در این تحقیق کاربرد سورفکتانت به‌همراه مواد جاذب آب‌آهک و بیکربناتسدیم به‌منظور حذف دی‌اکسیدگوگرد بررسی شده است.
روش بررسی: به‌منظور انجام این تحقیق از اسکرابر بستردار استفاده شده و تأثیر مواد جاذب آب‌آهک و بیکربناتسدیم و نوع و غلظت سورفکتانتها بررسی گردیده است. همچنین غلظت گاز دی اکسیدگوگرد قبل از ورود به اسکرابر و در خروجی آن، با دستگاه قرائت مستقیم اندازه‌گیری شده است.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که افزایش غلظت مواد سورفکتانت آنیونی به همراه آب آهک و بی کربنات سدیم تأثیر منفی در بازده حذف دی اکسیدگوگرد داشته است، درحالی‌که با افزایش غلظت مواد سورفکتانت کاتیونی به‌همراه مواد جاذب مذکور، میزان بازده حذف افزایش می یابد. بیشترین میانگین حذف (۵۴/%۹۴) مربوط‌به غلظت ppm ۵۵ از گاز دی‌اکسیدگوگرد زمانی است که از آب‌آهک با غلظت ۲درصد توأم با سورفکتانت کاتیونی CTAB با غلظت ۰۱/۰ مولار باشد، یا در شرایطی‌که به‌جای آب‌آهک از بیکربناتسدیم استفاده گردد.
نتیجه‌گیری: نتایج تحقیق نشان می‌دهد که کارکرد حذف گاز دی اکسیدگوگرد با استفاده از سورفکتانت کاتیونی به‌همراه مواد جاذب آب‌آهک و بیکربناتسدیم، مؤثرتر از مواد جاذب مذکور به‌تنهایی است. از روش فوق می‌توان در حذف گاز دی‌اکسیدگوگرد استفاده نمود.
