زمینه و هدف: محدود بودن منابع اقتصادی و سرمایه‌گذاری در بیمارستان‌های آموزشی دانشگاهی، مسئله‌ای مهم به شمار می‌رود. بنابراین تخصیص بهینه بودجه و منابع موجود، تأثیر زیادی در ارائه خدمات مناسب درمانی و افزایش کارایی بیمارستان‌ها دارد. هدف از این پژوهش ارزیابی عملکرد و تعیین کارایی بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی تهران می‌باشد.
روش بررسی: در این مطالعه، با به‌کارگیری تحلیل پوششی داده‌ها، کارایی ۴۰ بیمارستان دانشگاه علوم پزشکی تهران با فرض بازدهی متغیر نسبت به مقیاس و با رویکرد ورودی و خروجی محور، توسط پنج ورودی و هشت خروجی مورد ارزیابی قرارگرفته است. درنهایت رتبه‌بندی واحدهای کارا با استفاده از روش پرومته صورت گرفته است.
یافته‌ها: نتایج حاصل از روش تحلیل پوششی داده‌ها نشان می‌دهد که ۱۳ بیمارستان از مجموع ۴۰ بیمارستان دارای کارایی کمتر از یک بوده و ناکارا محسوب می‌شوند. روش رتبه‌بندی پرومته، بیمارستان ۲۰ را با مقدار جریان خالص ۷۴۵۲/۰ به‌عنوان بهترین بیمارستان در بین بیمارستان‌های کارا تعیین کرده است.
نتیجه‌گیری: تحلیل حساسیت صورت گرفته روی اوزان، نشان می‌دهد که نتایج حاصل از مدل قابل‌اطمینان بوده و از کارایی بالایی برخوردار است و مدیران ارشد مراکز درمانی می‌توانند با استفاده از نتایج این رویکرد، برنامه‌ریزی لازم را جهت استفاده بهینه از منابع خود به‌کارگیرند.
