زمینه و هدف :با توجه به نقش محوری توانمند سازی کارکنان در برنامه های سلامت و با عنایت به اهمیت جایگاه رابطین بهداشت به عنوان پل ارتباطی جامعه خود و سیستم مراقبت های بهداشتی توجه به افزایش صلاحیت های این قشر از اجتماع در راستای ارتقای سلامت جامعه از اهمیت بیشتری برخوردار است . لذا پژوهش حاضربا هدف تعیین تاثیرآموزش بر توانمندسازی و عوامل موثربرآن در رابطین بهداشتی مراکز بهداشتی غرب تهران انجام گردید.
روش بررسی : این تحقیق ، پژوهشی نیمه تجربی از نوع قبل و بعد با گروه آزمون – کنترل بود . جامعه آماری مطالعه کلیه رابطین مراکز بهداشتی غرب تهران درسال ۱۳۸۸ و نمونه مورد پژوهش۱۰۰نفر از رابطین مراکز بهداشتی بودند که بصورت تصادفی خوشه ای انتخاب و در دو گروه ۵۰ نفره آزمون و کنترل قرار گرفتند . اطلاعات مورد نیاز توسط پرسشنامه ای شامل دو بخش اطلاعات دموگرافیک و سوالات توانمند سازی در دو نوبت قبل و ۵/۱ ماه بعد از مداخله آموزشی ( به شیوه ایفای نقش و نمایش عملی ٬ بحث و سخنرانی ) از هردو گروه جمع آوری و با نرم افزار spss۱۶ واستفاده از آزمون های آماری Mannwithny ٬ ضریب همبستگی و کای دو مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت .
یافته ها : نتایج حاصل از مطالعه همبستگی معنی داری را میان متغیر زمینه ای سن و اعتماد به نفس( r=۰/۲۵۹ ) و توانایی حل مسأله ( r=۰/۲۶۹ ) نشان داد( p<۰/۰۱ ). همچنین پس از مداخله افزایش معنی داری در شاخص های اعتماد به نفس ( p=۰/۰۲ ) ، عزت نفس و کنترل ( p=۰/۰۰۳ ) ، خود کار آمدی ( p=۰/۰۱۴ ) و مهارت های حل مسأله (۱ p<۰/۰۰۰ ) گروه آزمون دیده شد.
نتیجه گیری: بطورکلی نتایج پژوهش نشان می دهد آموزش توانمندسازی جمعیت مورد مطالعه موثربوده و با توجه به اهمیت مسأله توانمند سازی در ارتقای سلامت پیشنهاد می شود توجه بیشتری به آن مبذول گردد.
