مجله علمی پژوهشی

زمینه و هدف: یکی از روش های معمول اطلاع رسانی و هشدار به کارکنان در خصوص نوع و شدت مخاطرات موجود در محیط کار استفاده از علائم ایمنی می باشد.این علایم به عنوان یکی از راهکارهای موثر جهت آگاهی بخشی به فرد به منظور پیشگیری از خطرات احتمالی در محیط کار مورد استفاده قرار می گیرد. بنابر این درک صحیح علایم ایمنی جهت انجام بازخورد مناسب در محل مورد استفاده از اهمیت زیادی برخوردار است و هدف این مطالعه نیز بررسی فاکتورهای مرتبط با درک علایم ایمنی می باشد.

روش بررسی: این مطالعه توصیفی تحلیلی در سال 92-93 در کارخانجات صنعتی 3 استان تهران، فارس و خوزستان انجام شد، تعداد افراد شرکت کننده در این مطالعه را 370 نفر از کارکنان این کارخانجات که بیماری کورنگی نداشتند را شامل می شود. ابزار گرداوری این مطالعه، پرسشنامه سازمان بین المللی استاندارد(ISO9186-1.2007)و پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک می باشد که 13علایم ایمنی مورد استفاده قرار گرفت، روش نمونه گیری طبقه ای- تصادفی می باشد و از آزمون کای اسکوئر برای آنالیز داده ها با استفاده از نرم افزار SPSSو اکسل انجام گردید.

یافته ها: یافته ها نشان داد که در ارزیابی میزان درک علایم ایمنی به تفکیک استان بر طبق استاندارد ANSI Z535.3و ISO3864 بیشترین میزان تطابق با استاندارد مربوط به استان خوزستان به ترتیب با میزان 76 درصدو 92درصد می باشد. همچنین نتایج نشان داد که در تمامی علایم ایمنی بین میزان درک علایم با نوع صنعت رابطه معنی داری وجود داردP<0/05 ، در 5مورد (38درصد)و 6مورد (46درصد) از علایم ایمنی رابطه معنی داری یافت شد، و بین 10مورد(76درصد) از علایم ایمنی با سطح تحصیلات نیز رابطه وجود داشتP<0/05.

نتیجه گیری: نتایج نشان داد که نوع صنعت، سطح تحصیلات ، سن و سابقه کار از فاکتورهای میباشند که بر درک علایم ایمنی اثر گذار می باشد، و مقایسه داده های توصیفی نشان می دهد که سطح تحصیلات و نوع صنعت نسبت به سن و سابقه کار میتواننداثر بیشتری داشه باشند.