مجله علمی پژوهشی

زمینه و هدف: وظایف جابجایی بیمار از علل مهم ناراحتی­های اسکلتی عضلانی از جمله کمردرد، در کارکنان پرستاری می­باشد. روش MAPO از روش­های کمی بررسی ارگونومیکی است که سطح ریسک اختلالات اسکلتی-عضلانی مرتبط با جابجایی بیمار در بخش­های بیمارستانی را از طریق محاسبه شاخص MAPO ارائه می­دهد. این مطالعه با هدف ارزیابی ارگونومیکی بیمارستان­های دولتی شهر قزوین و اولویت بندی اقدامات اصلاحی انجام شده است.

روش بررسی: در این مطالعه مقطعی 43 بخش در 6 بیمارستان شهر قزوین مورد بررسی قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از چک لیست شاخص MAPO از طریق مصاحبه با سرپرستار هر بخش و بازدید بخش‌ها، جمع‌آوری شدند. تجزیه و تحلیل آماری داده‌ها، با استفاده از نرم افزار SPSS  نسخه 16 انجام گرفت.

یافته ها: بررسی بیمارستان‌ها با روش MAPO نشان داد که 21 % بخش­های بیمارستانی در سطح ریسک 1 (ریسک ناچیز)، 5/46 % بخش‌ها در سطح ریسک 2 (ریسک متوسط) و 5/32% بخش‌ها در سطح ریسک 3 (ریسک زیاد) قرار داشتند. از میان بخش­های بیمارستانی مورد بررسی، بخش ارتوپدی بالاترین ریسک و بخش NICU کمترین ریسک را داشتند. نتایج نشان داد که بین میانگین مقادیر شاخص MAPO در بیمارستان‌های مورد مطالعه، تفاوت معنی‌دار  وجود نداشت (301/0=p  (ولی بین میانگین مقادیر شاخص MAPO در انواع بخش­های بیمارستانی، تفاوت معنی دار وجود دارد (014/0=p (.

نتیجه­ گیری: با توجه به بالابودن پتانسیل خطر در حدود یک سوم از بخش­های بستری در بیمارستان­های مورد مطالعه، بازنگری و اصلاح سیاست­های فعلی با رویکرد کاهش مواجهه پرسنل پرستاری با خطرات ناشی از جابجایی بیماران ضروری به نظر می­رسد. در این راستا تاًمین ویلچرهای سالم به تعداد کافی و رعایت نسبت پرستار به بیمار از اولویت بالاتری برخوردار است.