مجله علمی پژوهشی

زمینه و هدف: بیش از 40 درصد مرگهای ناشی از حوادث ترافیکی در شهر تهران در عابران پیاده اتفاق می افتد. هدف این مطالعه تعیین تاثیر عوامل انسانی موثر در افزایش شدت حوادث ترافیکی در عابران پیاده بود.
 
روش بررسی: در این مطالعه مقطعی، تعداد 6323 حادثه جرحی و 99 حادثه فوتی مرتبط با عابران پیاده در طی سال 1392 در تهران بررسی شد. داده ها از پایگاه داده های پلیس راهنمائی و رانندگی راهور تهران بزرگ و پزشکی قانونی استخراج شد. در آنالیز تحلیلی برای کنترل مخدوش کننده های احتمالی از مدل‌ رگرسیون لجستیک استفاده شد.
 
یافته ها: در حوادث مورد مطالعه 4070 (5/63% ) عابر مرد و 2335 (5/36%) عابر زن دچار حادثه شده بودند. میانگین سن عابران حادثه دیده 47/19± 15/39 سال و میانگین سن رانندگان مقصر 38/12± 75/34 سال بود. مدل نهائی نشان داد که متغیرهای جنس، سن، موقعیت و مقصر بودن عابر و نوع گواهینامه راننده با متغیر وابسته دارای ارتباط معنی دار می باشند. حوادث منجر به مرگ در مردان، عابران ایستاده در کنار سواره رو، عابران مقصر و رانندگان دارای گواهینامه پایه 1 بطور معنی داری بیشتر بوده است.
 
نتیجه گیری: عوامل انسانی در شدت حوادث ترافیکی مرتبط با عابران پیاده در تهران نقش دارند. این عوامل رابطه زیادی با عوامل محیطی و وسیله نقلیه دارند. پژوهشهای بیشتر برای مشخص نمودن مکانیسم تاثیر هریک از این عوامل در بروز حوادث ترافیکی مرتبط با عابران پیاده و طراحی راهکارهای مناسب جهت ارتقاء فرهنگ ترافیک و رفتارهای ایمن در عابران و رانندگان نیاز است.