مجله علمی پژوهشی

  هدف : فلوراید به طور طبیعی و همچنین از طریق پساب صنایع مختلف به محیط زیست منتشر می‌شوند . فلوراید موجود در آب آشامیدنی با توجه به غلظت آن و میزان کل جذب شده می‌تواند مفید یا مضر باشد. به دلیل سهولت اجرا، دسترسی آسان به منعقد‌کننده‌های آلوم و پلی آلومینیم و ارزانی آنها، روش انعقاد به عنوان روش منتخب برای حذف فلوراید از آب مد نظر قرار گرفت. هدف از این مطالعه مقایسه کارایی منعقد‌کننده‌های پلی آلومینیوم کلراید تجاری و آلوم درحذف فلوراید از آب می‌باشد.

  روش بررسی : آزمایشات در مقیاس آزمایشگاهی و به وسیله دستگاه جار انجام شد. متغیرهای این پژوهش شامل pH ، دزاژ منعقد‌کننده مصرفی و غلظت فلوراید در شرایط تعریف شده مورد بررسی قرار گرفتند.

  یافته‌ها : نتایج آزمایشات نشان می‌دهد که pH بهینه حذف فلوراید برای هر دو منعقد‌کننده برابر 4 بود. غلظت آلوم و پلی‌آلومینیم‌کلراید جهت حذف فلوراید به ترتیب 240 و 160 میلیگرم بر لیتر و بازده حذف برای هر دو منعقد‌کننده در pH و دزاژ منعقد‌کننده بهینه به ترتیب 2/84 و 84 درصد بود.

  نتیجه‌گیری : با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه می‌توان اظهار کرد که روش انعقاد روش مناسبی برای حذف فلوراید از آب می‌باشد و پلی‌آلومینیم تجاری در حذف فلوراید قابل رقابت با آلوم می‌باشد.