دانشگاه علوم پزشکی سبزوار ، alitaj58@yahoo.com
چکیده: (2704 مشاهده)
اقتصاد درمان، شاخهای از علم اقتصاد است و سهم زیادی در وضعیت اقتصادی کشورها دارد. مراقبتهای بهداشتی-درمانی بهعنوان اصلیترین عنصر هزینهها، سرمایهگذاریها و اشتغالزایی در تمامی اقتصادهای پیشرفته جهان شناخته میشود. بنابراین عملکردها و رویکردهای اقتصادی نظام سلامت، به شدت اقتصاد یک کشور را تحت تاُثیر قرار میدهد در نتیجه خدمات درمانی مرکز مهم توجه و مدیریت مالی اقتصاد است. اطلاعات مرتبط با هزینهها یکی از متغیرهای اصلی بهبود کارآیی در تمامی سیستمهای ارایه مراقبتهای سلامتی است. در حال حاضر در کشور ایران، شیوع بیماری کووید-۱۹ نیز تاثیر منفی بر این روند اقتصاد درمان گذاشته و بیمارستانها را در زمینه تامین هزینههایشان با مشکلاتی مواجه کرده است. عواملی مانند اختصاص برخی بیمارستانها بهعنوان مرکز پذیرشکننده بیماران کووید-۱۹، عدم دریافت وجه از بیماران بستری، طول مدت درمان، لزوم پیگیریهای پس از ترخیص بیماران و احداث نقاهتگاهها باعث افزایش هزینههای مراکز درمانی شده است. از طرف دیگر کنسل نمودن اعمال جراحی الکتیو، تأمین وسایل حفاظت فردی، فراهم ساختن امکانات و تسهیلات رفاهی برای کادر درمانی و لزوم توجه به جنبههای مختلف بهداشت عمومی جامعه و آموزش همگانی، باعث کاهش میزان درآمد آنها شده است. این اختلال در روند تولید و مصرف منابع مالی در مراکز درمانی میتواند نظام سلامت را با مشکلاتی مواجه کند. تاُثیرات این همهگیری تنها به دوران شیوع آن محدود نشده و یکی از موضوعاتی است که میتواند تا مدتها بر روند اقتصاد سلامت باقی مانده و اثرات سوء داشته باشد. یکی از این موارد، دیدگاه منفی افراد جامعه نسبت به بیمارستانهای مرجع کووید-۱۹ است که سبب میشود تا مدتها بعد از همهگیری، سطح درآمد بیمارستانها پایین باشد زیرا آنها انتظار خدمات مراقبتی در یک محیط امن را دارند.
علاوه بر بیماران، کادر درمانی نیز بایستی در محیطی کاملاُ ایمن به مراقبت بپردازند و تمرکز لازم و کافی را در درمان بیماران داشته باشند. یکی از حیاتیترین مواردی که میتواند در افزایش ایمنی، نقش مهم و فعالی ایفا نماید، در دسترس بودن امکانات و منابع موردنیاز برای مراقبت است. امروزه هزینهها سیر صعودی دارند بنابراین اگر بیمارستانها برای افزایش درآمد اختصاصی خود و کاهش هزینههای جاری کاری نکنند مطمئناُ با چالش جدی مواجه خواهند شد. یکی از این چالشها افت کیفیت مراقبت است. استیگما یا انگ به عنوان مفهومی متشکل از عواقب مربوط به ناآگاهی و پیش داوری و تبعیض نسبت به یک موضوع معرفی شده است. برچسب مسری و خطرناک بودن این بیماری می تواند باعث تخریب وجهه ایمن بودن بیمارستانهای مرجع گردد. بنابراین بسیار محتمل است با توجه به گمانهزنیها دربارهی مدت ماندگاری طولانی این بیماری در سطح جامعه، حتی پس از فروکش کردن بیماری نیز مراجعه به این مراکز درمانی نسبت به قبل کاهش داشته و این مشکل به چالشی اساسی در نظام اقتصاد سلامت تبدیل گردد.
لذا ضروری بهنظر میرسد با تشکیل کارگروههای تخصصی در حوزههای روانشناسی، جامعه شناسی و اقتصاد سلامت هر چه سریعتر برای کنترل استیگمای ناشی از بیماری اقدام کرده تا از آسیبهای مهلک بر بدنه سلامت کشور پیشگیری نمایند. مداخلات آموزشی همراه با راهاندازی کمپینهای اجتماعی بهمنظور افزایش آگاهی و بهبود نگرش جامعه و درنتیجه از بین بردن استیگمای کووید-۱۹پیشنهاد میگردد.
نوع مطالعه:
مروری |
موضوع مقاله:
روانشناسی سازمانی دریافت: 1399/3/4 | پذیرش: 1399/11/4 | انتشار: 1399/9/10