دوره 22، شماره 1 - ( 1404 )
جلد 22 شماره 1 صفحات 406-391 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.TBZMED.REC.1402.877
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Mirzanejad F, Moradi G, nazari J, jafarzadeh kohneloo A. Investigating the effect of heat stress on physiological factors and reduction performance in rice farmers in Astara city. ioh 2025; 22 (1) :391-406
URL: http://ioh.iums.ac.ir/article-1-3744-fa.html
URL: http://ioh.iums.ac.ir/article-1-3744-fa.html
میرزانژاد فرناز، مرادی غلامرضا، نظری جلیل، جعفرزاده عارفه. بررسی تاثیر تنش حرارتی بر فاکتورهای فیزیولوژیکی و کاهش بهره وری در شالیکاران شهرستان آستارا. سلامت كار ايران. 1404; 22 (1) :391-406
دانشگاه علوم پزشکی تبریز دانشکده بهداشت ، Moradig@tbzmed.ac.ir
چکیده: (229 مشاهده)
بررسی تاثیر استرس گرمایی بر روی فاکتورهای فیزیولوژیکی و کاهش بهره وری در شالیکاران شهرستان آستارا
چکیده
مقدمه: استرس گرمایی یکی از مهمترین عوامل زیانآور شغلی در محیطهای کاری بهویژه در فضاهای باز است. شالیکاران در فصل تابستان به دلیل کار در فضای باز، در معرض خطرات ناشی از استرس گرمایی قرار دارند که میتواند منجر به تغییرات فیزیولوژیکی و کاهش بهرهوری شود. این مطالعه با هدف بررسی تأثیر استرس گرمایی بر فاکتورهای فیزیولوژیکی و بهرهوری شالیکاران شهرستان آستارا انجام شد.
روش بررسی:این مطالعه مقطعی در فصل تابستان بر روی 107 نفر از شالیکاران 7 روستای منتخب شهرستان آستارا انجام شد. اطلاعات دموگرافیک از طریق چکلیست 18 سؤالی جمعآوری شد. اندازهگیری استرس گرمایی طبق استاندارد ISO7243 با استفاده از شاخص دمای تر گویسان (WBGT) در ساعات 8 صبح تا 16 عصر در ماههای تیر و مرداد انجام گردید. پارامترهای فیزیولوژیکی شامل فشارخون سیستولیک و دیاستولیک، ضربان قلب و دمای سطح پوست پیش و پس از شیفت کاری و در سه بازه زمانی (8-10 صبح، 10-12 ظهر و 12-16 بعدازظهر) اندازهگیری شد.از نمودار «ظرفیت کاری» برای پیشبینی کاهش بهرهوری ناشی از گرما در شالیکاران استفاده شد. دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS نسخه 26 و در سطح معناداری 0.05 تجزیه و تحلیل شدند.
یافته ها:میانگین سن، سابقه کار و شاخص توده بدنی به ترتیب 3/9±51/40 سال، 8/8±1/9 سال و4/2±38/27 کیلوگرم برمترمربع بود. میانگین شاخص WBGT برابر 46/4±85/25بدست آمد. نتایج نشان داد بهرهوری با شاخص WBGT رابطه معکوس معناداری دارد (P-value =0.004) اما با پارامترهای فیزیولوژیکی ارتباط معناداری مشاهده نشد (P>0.05). همچنین شاخص WBGT در نوبت ظهر با پارامترهای فیزیولوژیکی همبستگی معناداری نشان داد (P<0.05).
بحث و نتیجهگیری: نتایج این مطالعه نشان داد که افزایش شاخص WBGT، بهویژه در ساعات گرم روز، تأثیر معناداری بر افت بهرهوری شالیکاران دارد. گرچه پارامترهای فیزیولوژیکی به طور کلی تحت تأثیر قرار نگرفتند، اما در نوبت ظهر به بالاترین مقادیر رسیدند. کاهش بهرهوری از 76٪ به 62٪ در اثر افزایش دما و رطوبت، لزوم اجرای اقدامات پیشگیرانه مانند کاهش زمان فعالیت در اوج گرما، استراحت کافی، و تأمین آب آشامیدنی را ضروری میسازد.
کلیدواژه : استرس گرمایی، فاکتورهای فیزیولوژیکی؛ بهره وری؛ شالیکاران
چکیده
مقدمه: استرس گرمایی یکی از مهمترین عوامل زیانآور شغلی در محیطهای کاری بهویژه در فضاهای باز است. شالیکاران در فصل تابستان به دلیل کار در فضای باز، در معرض خطرات ناشی از استرس گرمایی قرار دارند که میتواند منجر به تغییرات فیزیولوژیکی و کاهش بهرهوری شود. این مطالعه با هدف بررسی تأثیر استرس گرمایی بر فاکتورهای فیزیولوژیکی و بهرهوری شالیکاران شهرستان آستارا انجام شد.
روش بررسی:این مطالعه مقطعی در فصل تابستان بر روی 107 نفر از شالیکاران 7 روستای منتخب شهرستان آستارا انجام شد. اطلاعات دموگرافیک از طریق چکلیست 18 سؤالی جمعآوری شد. اندازهگیری استرس گرمایی طبق استاندارد ISO7243 با استفاده از شاخص دمای تر گویسان (WBGT) در ساعات 8 صبح تا 16 عصر در ماههای تیر و مرداد انجام گردید. پارامترهای فیزیولوژیکی شامل فشارخون سیستولیک و دیاستولیک، ضربان قلب و دمای سطح پوست پیش و پس از شیفت کاری و در سه بازه زمانی (8-10 صبح، 10-12 ظهر و 12-16 بعدازظهر) اندازهگیری شد.از نمودار «ظرفیت کاری» برای پیشبینی کاهش بهرهوری ناشی از گرما در شالیکاران استفاده شد. دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS نسخه 26 و در سطح معناداری 0.05 تجزیه و تحلیل شدند.
یافته ها:میانگین سن، سابقه کار و شاخص توده بدنی به ترتیب 3/9±51/40 سال، 8/8±1/9 سال و4/2±38/27 کیلوگرم برمترمربع بود. میانگین شاخص WBGT برابر 46/4±85/25بدست آمد. نتایج نشان داد بهرهوری با شاخص WBGT رابطه معکوس معناداری دارد (P-value =0.004) اما با پارامترهای فیزیولوژیکی ارتباط معناداری مشاهده نشد (P>0.05). همچنین شاخص WBGT در نوبت ظهر با پارامترهای فیزیولوژیکی همبستگی معناداری نشان داد (P<0.05).
بحث و نتیجهگیری: نتایج این مطالعه نشان داد که افزایش شاخص WBGT، بهویژه در ساعات گرم روز، تأثیر معناداری بر افت بهرهوری شالیکاران دارد. گرچه پارامترهای فیزیولوژیکی به طور کلی تحت تأثیر قرار نگرفتند، اما در نوبت ظهر به بالاترین مقادیر رسیدند. کاهش بهرهوری از 76٪ به 62٪ در اثر افزایش دما و رطوبت، لزوم اجرای اقدامات پیشگیرانه مانند کاهش زمان فعالیت در اوج گرما، استراحت کافی، و تأمین آب آشامیدنی را ضروری میسازد.
کلیدواژه : استرس گرمایی، فاکتورهای فیزیولوژیکی؛ بهره وری؛ شالیکاران
01/03/1404
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
استرس حرارتی
دریافت: 1404/3/1 | پذیرش: 1404/8/17 | انتشار: 1404/1/10
دریافت: 1404/3/1 | پذیرش: 1404/8/17 | انتشار: 1404/1/10
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
