مجله علمی پژوهشی

 زمینه و هدف: هدف از مطالعه حاضر بررسی و تاثیر مدل ویژگی های شغلی و ارتباط آن با سطح رضایت شغلی کارکنان شاغل در یک صنعت خودروسازی می باشد.

روش بررسی: در این مطالعه توصیفی - تحلیلی 150 نفر از کارگران شاغل در یکی از صنایع خودروسازی شهر تهران به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات 3 پرسشنامه، مشخصات دموگرافیک، مدل ویژگی های شغلی هاکمن و اولدهام و رضایت شغلی هرزبرگ بودند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS ویرایش 18 و از آمار توصیفی و آزمون تحلیلی انالیز واریانس ، آزمون تی – تست،آزمون همبستگی و آنالیز رگرسیون استفاده شد.

یافته ها: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که 3/83% افراد دارای توان بالقوه انگیزشی پایین و بقیه دارای دارای توان بالقوه انگیزشی متوسط بودند. 3/15% افراد دارای رضایت شغلی پایین،7/68% دارای رضایت شغلی متوسط و 16% دارای رضایت شغلی بالا بودند. نتایج نشان دادند که بین توان بالقوه انگیزشی و تمام ابعاد آن با رضایت شغلی ارتباط معناداری وجود دارد(001/0p=). همچنین مطابق با یافته ها مشخص شد که تنوع شغلی بر عامل رضایت شغلی دارای بیشترین تاثیر بوده است.

نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر به نقش و تاثیر مدیریت و سرپرستان جهت انجام مداخلات مؤثر در جهت بهبود توان بالقوه انگیزشی و رضایت شغلی تاکید می کند. بنابراین انجام مطالعات بیشتر در آینده در جهت شناسایی دیگر فاکتورهای تاثیر گذار بر توان بالقوه انگیزشی و رضایت شغلی پیشنهاد می گردد.