زمینه و هدف: شغل کمک پرستاری از مشاغلی است که در آن اختلالات اسکلتی- عضلانی مرتبط با کار از شیوع بالایی برخوردار است. در مطالعات اپیدمیولوژیکی ثابت شده است کمر‌درد بیشترین شیوع را در میان کمک پرستاران داشته است. هدف اصلی این مطالعه، بررسی پتانسیل آسیب‌های کمری مبتنی بر پایش پیوسته وضعیت‌های کمر در خمش به جلو و خمش به طرفین در کمک پرستاران یکی از بیمارستانهای استان خوزستان بود.

 روش بررسی: جامعه پژوهش شامل 60 نفر از پرسنل مراقبت سلامت بیمارستان بود. به منظور تعیین میزان شیوع ناراحتی در ناحیه کمر در سال 1392 از پرسشنامه نوردیک استفاده شد. جهت پایش وضعیت‌های کمر از دستگاه شیب سنج الکترونیکی سه محوری قابل حمل استفاده شد. مدت زمان نمونه‌برداری برای هر فرد 2 ساعت با فرکانس 6/7 هرتز تعیین شد. برای مقایسه میانگین درصد زمانی وضعیت‌های بدنی نامطلوب و طبیعی در بخش‌های مختلف بیمارستان از جدول تجزیه واریانس استفاده شد. به منظور ارتباط‌سنجی درصد زمانی وضعیت های نامطلوب و طبیعی با کمر‌درد از آزمون رگرسیون لجستیک استفاده گردید.

یافته ها: نتایج نشان داد شیوع کمر‌درد در بین کمک پرستاران در یک سال گذشته 60 درصد بود. بیشترین و کمترین میانگین درصد زمانی برای وضعیت‌های بدنی نامطلوب در حالت خمش به جلو (بیش از 20 درجه) به ترتیب در بخش داخلی 6/85 درصد و بخش جراحی زنان 1/13 درصد تعیین شد. وضعیت نامطلوب در حالت خمش به طرفین (بیش از 20 درجه) در بخش ارتوپدی 4/68 درصد و در بخش جراحی مردان 9/7 درصد اندازه‌گیری شد.

نتیجه‌گیری: مطالعه حاضر نشان داد که استفاده از دستگاه شیب سنج الکترونیکی قابلیت ثبت پایش دائمی وضعیت‌های تنه را در دو صفحه ساجیتال و فرونتال داشته و جهت ارزیابی ریسک آسیب‌های کمری می‌تواند با دقت بالا و بدون تداخل با کار افراد به کار گرفته شود. همچنین نشان داده شد که میزان وضعیت کمر در کمک پرستاران از وضعیت مطلوبی برخوردار نیست و لازم است مداخلات ارگونومیکی به منظور کاهش بار کاری فیزیکی انجام شود.