مجله علمی پژوهشی

زمینه و هدف: حداکثر ظرفیت هوازی بدن یا VO2maxعبارت است از "بیش‌ترین مقدار اکسیژنی که می‌تواند به وسیله دستگاه تنفسی جذب شود و از طریق خون در اختیار ماهیچه‌های عمل‌کننده قرار گیرد". هدف این مطالعه، تعیین همبستگی بین دو روش تردمیل و تست پله در برآورد حداکثر ظرفیت هوازی و تعیین عوامل موثر بر آن در بین دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی قزوین می‌باشند.

روش بررسی: این مطالعه‌ی مقطعی در بین 68 نفر (47پسر و 21دختر) از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی قزوین که به صورت داوطلبانه شرکت نمودند، انجام شد. افراد مورد مطالعه، ابتدا پرسشنامه‌های سلامت عمومی (PAR-Q) و ویژگی‌های دموگرافیک را تکمیل و در صورت داشتن معیارهای ورود به مطالعه، به وسیله‌ی آزمون-های پله ACSM و تردمیل Gerkin مورد ارزیابی قرار گرفتند.

یافته‌ها: نتایج نشان داد که میانگین و انحراف معیار حداکثر ظرفیت هوازی برآورد شده از طریق آزمون‌های ACSM و Gerkin به ترتیب 66/0± 86/2 و 32/0± 86/1 لیتر در دقیقه بود. بررسی رابطه بین دو آزمون نشان داد که همبستگی مثبت و معناداری (740/0r= و 001/0> p) بین نتایج حداکثر ظرفیت هوازی برآورد شده از طریق دو آزمون ACSM و Gerkin وجود دارد. همچنین بین حداکثر ظرفیت هوازی برآورد شده با آزمون ACSM و Gerkin با سن، جنس، وزن، قد، شاخص توده بدنی ارتباط معناداری وجود داشت.

نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج تقریباً یکسان دو آزمون ACSM و Gerkin ، می‌توان از آزمون پله به جای تردمیل در برآورد حداکثر ظرفیت هوازی استفاده نمود. بعلاوه ویژگی‌های فیزیولوژیک انسان همچون جنس، سن، قد و وزن نقش موثری در حداکثر ظرفیت هوازی دارند.