مجله علمی پژوهشی

زمینه و هدف: در جامعه امروزی حمل و نقل و رانندگی نقشی مهم برای کار و زندگی اجتماعی برعهده دارد. به­دلیل نیاز به تمرکز و دقت بالا و همچنین سلامت کامل جسم و روان در این شغل، مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط بین استرس شغلی و اختلالات اسکلتی-عضلانی رانندگان کامیون در سال 1393 اجرا گردید.

 روش بررسی: این مطالعه به­صورت مقطعی و توصیفی-تحلیلی طراحی شده و در آن 173 راننده حرفه_­ای با روش نمونه­گیری در دسترس در تحقیق مشارکت داده شدند. داده­ها بوسیله پرسشنامه­های اطلاعات دموگرافیک، نقشه بدن و ارزیابی استرس شغلی رانندگان(DSI)بدست آمد. تحلیل­های آماری به­کمک نرم­افزار SPSS V20 انجام شدند.

 یافته­ها: سن افراد52/9 ± 61/43 سال بود. سابقه کار ایشان بین یک تا 48 با میانگین 92/18(62/9±)سال می­باشد. 146 نفر(5/88%) از مجموع افراد در طول یک­سال گذشته در حداقل یکی از اندام­های خود درد اسکلتی-عضلانی ناشی از کار داشته­اند. امتیاز استرس افراد مورد بررسی بطور میانگین 87/247 با انحراف استاندارد 57/18 بدست آمد. در بررسی اختلاف نمره استرس شغلی میان افراد دارای درد و بدون مشکل در هر یک از نواحی سیستم اسکلتی-عضلانی مورد بررسی مشخص گردید که اختلاف در ران­ها، دست و ساعد راست معنی­دارترین­ها هستند(p<0.05). همچنین، این اختلاف در خصوص ناحیه پایینی کمر نیز معنی­دارست (p<0.1).

 نتیجه­گیری: منطبق بر تحلیل­های این تحقیق، رانندگی حرفه­ای با کامیون در ایران از نظر استرس و بر مبنای ابزارDSI در درجه متوسط ارزیابی گردید، استرس نیز با بروز دردهای اسکلتی- عضلانی همبستگی دارد. تدوین و  به­کارگیری برنامه کشوری مدیریت استرس شغلی رانندگان به­صورت چند جنبه­ای می­تواند باعث ایمنی جاده­ها، کاهش تصادفات مرگبار جاده­ای، و افرایش سطح سلامتی رانندگان گردد.