مجله علمی پژوهشی

زمینه و هدف: پایش و مطالعه توانایی کار و وضعیت سلامت شاغلین، برنامه ریزی جهت حفظ و ارتقاء توانایی کار کارکنان و شناسایی و کنترل ریسک فاکتورهای مرتبط با آن یکی از مهم­ترین مباحث مطرح و به روز در زمینه بهداشت شغلی می­باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر فاکتورهای موثر بر توانایی کار در میان کشاورزان انجام شد.

روش بررسی: این پژوهش در میان 213 نفر از کشاورزان مرد انجام شد. در این مطالعه اثر متغیرهایی مانند ویژگی های دموگرافیک، فاکتورهای فیزیکی و روانی شغل و بیماری ها بر توانایی کار بررسی شد. توانایی کار با استفاده از پرسشنامه شاخص توانایی کاری (WAI) و فاکتورهای فیزیکی و روانی شغل توسط پرسشنامه محتوای شغلی (JCQ) برآورد گردید. جهت تعیین وابستگی شاخص توانایی کار با هر یک از فاکتورهای موثر بر آن از ضریب همبستگی اسپیرمن استفاده شد.

یافته­ ها: میانگین شاخص توانایی کار 6/34 بدست آمد که با سن (p<0.001)، شاخص توده بدن (004/0p=)، فاکتورهای فیزیکی و روانی شغل و بیماری­ها دارای ارتباط معنادار بود. نتایج آنالیز همبستگی نشان داد که از میان متغیرهای مورد مطالعه در این تحقیق در درجه اول بیماری ها (r= 0.524) و در درجه دوم فاکتورهای فیزیکی شغل مانند تلاش فیزیکی (r=0.309)، بار فیزیکی ایزومتریک (r=0.263) و نیازهای فیزیکی شغل (r=0.322) بیشترین ارتباط را با شاخص توانایی کار داشتند. فاکتور های سایکولوژیک همبستگی ضعیف تری را با توانایی کار نشان دادند.

نتیجه­ گیری: مطابق با یافته­ها، توسعه رویکردهای پیشگیرانه جهت کنترل بیماری ها، کاهش بار کار فیزیکی، حذف پوسچرهای کاری نامطلوب و انجام مطالعات مداخله­ای جهت بهبود نیازهای سایکولوژیک محیط کار تاثیر قابل توجهی بر ارتقاء توانایی کار کشاورزان ایفا می­ نمایند.