دوره 22، شماره 1 - ( 1404 )
جلد 22 شماره 1 صفحات 64-46 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: 9611139007
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Salari Pak S, Zakerian S A, Fatemi F, Gharib S. Assessment and optimal design of lighting of emergency exit route based on standards and human time performance: Case study of a combined cycle power plant. ioh 2025; 22 (1) : 4
URL: http://ioh.iums.ac.ir/article-1-3650-fa.html
URL: http://ioh.iums.ac.ir/article-1-3650-fa.html
سالاری پاک سمیه، ذاکریان سید ابولفضل، فاطمی فرین، غریب سیف اله. ارزیابی و طراحی بهینه روشنایی مسیر خروج اضطراری براساس استاندارد و عملکرد زمانی افراد: مطالعه موردی نیروگاه سیکل ترکیبی. سلامت كار ايران. 1404; 22 (1) :46-64
دانشگاه علوم پزشکی مشهد ، seif.gharib@gmail.com
چکیده: (52 مشاهده)
مقدمه:
روشنایی مسیر فرار یکی از ارکان مهم در تخلیه اضطراری است زیرا تامین روشنایی مورد نیاز تخلیه سریع و ایمن افراد را فراهم می سازد. مطالعه حاضر با هدف تعیین شرایط روشنایی موجود در تخلیه اضطراری قبل و بعد از اصلاحات مورد نیاز جهت تسهیل خروج ایمن و سریع افراد صورت گرفت.
روش اجرا:
مطالعه مداخله ای حاضر در سیستم روشنایی اضطراری ساختمان کنترل یک نیروگاه برق سیکل ترکیبی انجام گرفت. ابتدا میزان روشنایی شرایط اضطراری، سرعت خروج افراد و میزان قابلیت رویت علائم موجود در مسیر و قابلیت تشخیص مسیر فرار در اجرای سناریو نقص سیستم الکتریکی ساختمان با استفاده از ثبت سرعت و عملکرد افراد توسط دوربین های دید در شب و چک لیست طراحی شده مورد بررسی قرار گرفت. سپس مداخله لازم شامل طراحی مجدد روشنایی اضطراری نصب نوارهای فتولومیسنت، علائم خروج و حذف موانع در مسیر فرار انجام و با فاصله ی دو هفته بعد از مداخله تمرین دوم انجام شد.
یافته ها:
نتایج نشان دهنده وجود اختلاف آماری معنادار در مدت زمان خروج قبل از انجام مداخله و بعد از آن بود. به نحوی که میزان مدت زمان خروج بعد از مداخله کاهش معناداری داشته است (001/0 P-value <). واکنش زمانی خروج افراد قبل از مداخله با میانگین و انحراف معیار 4/10 ± 8/38 ثانیه بود که بعد از مداخله به 66/8 ± 7/27 ثانیه کاهش یافت (001/0 P-value =). همچنین اختلاف معنا داری در ارزیابی مسیر فرار توسط اپراتور ها قبل از انجام مداخله و بعد از آن مشاهده شد. بدین صورت که میانگین امتیاز کلی ارزیابی مسیر قبل از مداخله 56/1 ± 6/18 و بعد از مداخله به 1/2 ± 5/22 امتیاز افزایش یافت. میانگین شدت روشنایی مسیر راهرو های خروج قبل و بعد از مداخله به ترتیب 02/2 ± 52/5 و 47/2 ± 90/19 بود.
نتیجه گیری:
این مطالعه نشان داد که با تغییر طراحی مسیر خروج و نصب نوار فتولومیسنت و علائم خروج می توان عملکرد زمانی افراد را در مسیر خروج اضطراری کاهش داد. همچنین طراحی اصولی مسیر خروج اضطراری می تواند در کاهش ازدحام و کاهش استرس های ناشی از قرار گرفتن در شرایط بحرانی موثر باشد. نتایج مطالعه حاضر نشان داد مداخلات انجام شده شامل تغییر چیدمان مسیر خروج، نصب نوار فتولومیسنت و علائم خروج به افراد در پیدا کردن سریع تر و راحت تر مسیر خروج بعد از اقدامات اصلاحی کمک می کند.
روشنایی مسیر فرار یکی از ارکان مهم در تخلیه اضطراری است زیرا تامین روشنایی مورد نیاز تخلیه سریع و ایمن افراد را فراهم می سازد. مطالعه حاضر با هدف تعیین شرایط روشنایی موجود در تخلیه اضطراری قبل و بعد از اصلاحات مورد نیاز جهت تسهیل خروج ایمن و سریع افراد صورت گرفت.
روش اجرا:
مطالعه مداخله ای حاضر در سیستم روشنایی اضطراری ساختمان کنترل یک نیروگاه برق سیکل ترکیبی انجام گرفت. ابتدا میزان روشنایی شرایط اضطراری، سرعت خروج افراد و میزان قابلیت رویت علائم موجود در مسیر و قابلیت تشخیص مسیر فرار در اجرای سناریو نقص سیستم الکتریکی ساختمان با استفاده از ثبت سرعت و عملکرد افراد توسط دوربین های دید در شب و چک لیست طراحی شده مورد بررسی قرار گرفت. سپس مداخله لازم شامل طراحی مجدد روشنایی اضطراری نصب نوارهای فتولومیسنت، علائم خروج و حذف موانع در مسیر فرار انجام و با فاصله ی دو هفته بعد از مداخله تمرین دوم انجام شد.
یافته ها:
نتایج نشان دهنده وجود اختلاف آماری معنادار در مدت زمان خروج قبل از انجام مداخله و بعد از آن بود. به نحوی که میزان مدت زمان خروج بعد از مداخله کاهش معناداری داشته است (001/0 P-value <). واکنش زمانی خروج افراد قبل از مداخله با میانگین و انحراف معیار 4/10 ± 8/38 ثانیه بود که بعد از مداخله به 66/8 ± 7/27 ثانیه کاهش یافت (001/0 P-value =). همچنین اختلاف معنا داری در ارزیابی مسیر فرار توسط اپراتور ها قبل از انجام مداخله و بعد از آن مشاهده شد. بدین صورت که میانگین امتیاز کلی ارزیابی مسیر قبل از مداخله 56/1 ± 6/18 و بعد از مداخله به 1/2 ± 5/22 امتیاز افزایش یافت. میانگین شدت روشنایی مسیر راهرو های خروج قبل و بعد از مداخله به ترتیب 02/2 ± 52/5 و 47/2 ± 90/19 بود.
نتیجه گیری:
این مطالعه نشان داد که با تغییر طراحی مسیر خروج و نصب نوار فتولومیسنت و علائم خروج می توان عملکرد زمانی افراد را در مسیر خروج اضطراری کاهش داد. همچنین طراحی اصولی مسیر خروج اضطراری می تواند در کاهش ازدحام و کاهش استرس های ناشی از قرار گرفتن در شرایط بحرانی موثر باشد. نتایج مطالعه حاضر نشان داد مداخلات انجام شده شامل تغییر چیدمان مسیر خروج، نصب نوار فتولومیسنت و علائم خروج به افراد در پیدا کردن سریع تر و راحت تر مسیر خروج بعد از اقدامات اصلاحی کمک می کند.
شماره‌ی مقاله: 4
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
